گوساله پرست

ای که گوساله پرستی ز تو می گشت پدید

شاخ گوساله ی پوچت شده اوهام جدید

هوش مصنوعیِ کافر نکند غلبه به دهر

هوش مصنوعیِ سالم شده از پتک سدید

 ناتوان کی بتواند به جهان سلطه ی پوچ

پوچ معیارُ سگی هار ستمکارُ پلید

آن سعودی که ز ترسش شده در کبرُ افول

روزگار بر ستمش داده مکافات شدید

صبر ایّوب چنان دیر به آخر نرسید

صبر آخر شبِ اوّل به تو موشک همه دید

آن خداوند وجودست که بر سلطه ی پوچ

پوچ آورد که در تارِ مکافات خزید

شور عالم شده از شهد شهادت و شعور  

بسته الله ز آثار وجودش به شهید

موشَکت فشفشه شد موی شکافی شکافت

می درد موشک الله تبارت و درید

ظهر جمعه

جمعه ها عطر تو دارد و تویی عطر علی

عطر دل بی تو نباشد تو خداوند دلی

آسمان در طَرَفت گشته نماینده ی دل

وای صد وای به این قالبِ دنیای گِلی

جان عالم به تو دارد قَلَیان سمت وجود

جمله دل عطر تو دارد تو برآیندِ دلی

آسمان هم به تو تسلیم شود سوی اثر

آفتابی شو فقط بر همه آفاقِ علی 

ناگهان از اثرت رعشه ی آثار فتاد

بالثّوابی لِأثَر،ثورة الآثارْ علی

چون صفی الدّین یا مثلِ حسن نصرالله

عشق دارد به شفا مرهمُ دارو ازلی

ناتوان گشت ستم پیش ستمدیده چنین

می رسد مکرُ ستم بر همه اهلش  به هُلی

هل دهد رسمِ عدالت به ستم ظلمِ خودش

پس به هر خواستِ الله نگردد خِلَلی

هر زمان

رسید حال خوب عاشقی به عمق آسمان

کشید نقش تازه ای دوباره سوی جانمان

شهید بود آفتاب آسمان عشقِ هو

دوباره تازگی دوباره عشق هو برایمان

بیا به صبح خنده ای بزن به وصف زندگی

به وقت عاشقی بیا به سوی عشق،هر زمان

دلم کشید پر دوباره سوی آسمان عشق 

به عشق هو رسید دل به پیش صاحبَ الزّمان(عجّل الله فَرَجه)

نفس نفس زدم تمام زندگی به عشق دل

به گل نشست هرچه ظلم از تبار عشقمان

کنار جویبار زندگی فقط بزن دلت 

بزن دلت به آب پاک بندگی و جا نمان

سراب کفر پوچ قدر بی اثر به هر جهان

سراب رفت دور گشت با غبار ظالمان 

همیشه آفتاب عشق هست بی بدیل تر 

به هر کجا رسید نور آفتاب در کمان 

به مناسبت شهادت یحیی السنوار و همرزمانش

به چون فولاد محکم بود السنوار

مقاوم بود راحم بود دل بیدار

شهادت ها نشانی داد از این راه

شهادت مرگ با عزّت به هر هشیار

ز مرگش می دهد پیغام را مشهود

دهد بر خصم پر کین این چنین هشدار

شتابان سوی غفلت می روی ای خصم

به خوابی در سرابی این تویی کفتار

 

نمی گردد جهان از بهر ظالم عاقبت بسیار

چو خاشاکی شوی بیهوده تر از پوچ بالاجبار

نباشی با ادب بی فکر هستی دانشت طغیان

نپنداری به نیکی گفت گویت ظلم بد کردار

 

عذاب

ای ستمکار که گشتی ته دوزخ به عذاب

در سرابی که به دنیا شده ای سخت بخواب

مرگ مظلوم نماینده ی پاداشِ ثواب

مرگ ظالم به عذابش،چه بخوابی به سراب؟

رفت هر عشق ز دنیای به پستی و سراب

ساختی پوچ ز دنیا شده ای بورُ خراب

بی وفا شد همه دنیا شده این فتنه به ظلم

کودکان در بغلش آه کشیدند به آب

آه مظلوم به مرگت بِبرَد وقت اجل

گرچه مستی و نجس بی خبر از میل شراب  

وقت آینده

وقت آینده چه دانی چه شود راز وجود

روزگاری که کنون هست رود هچو به رود

کاروان رفته ز هر دهر مکان در ره گور

هر ستمکار دغل گشته ز کارش به نبود

عاشقی رسم خوشایند علی بود و ماند

زخم کاری ز ستم تکّه شدن در ره بود

می رسید از همه هستی ز شهامت و حضور

می رساند همه هستی به شهادت و سجود 

غافلی ای تو ستم هیچ و غفلت زده ای

ظلمُ مکرت به خودت گشت اثر از تو ربود

یک اثر هست فقط بهر خداوندِ علیم

بی خدایی تو ستم بر تو مکافاتِ نبود

چون اثر گشت علی هیچ رسد بهر تو ظلم

بی تو آید به جهان یک دمه این شعر سرود

زیر آوار ستم

زیر آوار ستم خرد شود قلب صبور

خون بی مایه ی ذلّت بشود در رگ زور 

این ستم با همه ذلّت شده اجساد پلید

می دود ظلم جهاتش به جهش  تا ته گور

تا قیامت برسد هرچه ستم گشته ذلیل

ناگهان خون خداوند بدمد در رگ صور

آسمان در رگ خوبان بدهد خون وجود

آسمان هست که غفلت نکند فهم شعور

خفته ای دل نگرانی به سرابی تو رسول

بی جهت در خطری هی مشو از راه به دور

بار برداشته ات چون گنهت گشته به دوش

دوش دیدم که ملائک همه کامل و تو بور 

نام اندازه ی فهمت که نشد چاره به چیست؟

نان نامت بخوری داغ ز انوار تنور

صحبتی با تو بگویم که بگردی به ثواب

بی ثوابی تو سرابی تو به خوابی نه به حور

مشق امروز تو را بست به راهی ز رسول(ص)

بی محمّد(ص)وعلی(ع)تلخ مزاجی نه به نور

نور احمد(ص)بِسِتان بلکه بفهمی ز علی(ع)

بی علی(ع)نیست شود هرچه به عالم شده جور.

 

به مناسبت شهادت با سعادت حضرت فاطمة المعصومه سلام الله علیها

یا حضرتِ معصومه به هستی تو شفایی

هستی همه در عشق تو آید به گدایی

از فاطمه هستی همه با فاطمه هستی

هم هست حضورت به حرم بهر ثنایی

هر جا که شفایی ز تو خواهد همه در آن

آنی ز شفایت بدهی مرهم غایی

ای نور محمّد و علی نور خداوند

ای دختِ علی،فاطمه ای اختِ رضایی

ای هست وجودت به وجودم متصل تر

وقتی برسم سوی خداوند به رهایی

جامانده منم در خطری از زر فانی

بیهوده طلا ها بدرخشد به جفایی

تسلیم تو باید بشود هرچه طلا گشت

تقدیم تو باید بشود وقت طلایی

تسلیم خداوند شود هر چه طلا گشت

تقویم خداوند شود وقت طلایی

تدلیس ز غصبی نَبرَد فایده ای را

بی فایده پولی که نیَأرزد به جدایی

بی عدلِ علی علّتِ کمبود عواطف

بی عاطفه عالم شده در رنج عزایی

با دل زدگی های ستم های به طغیان

دل خوش نشود آدمُ عالم به هوایی

به وصف معرفتی می بایست همه ی داشته های آدمی که در جهت خوبی است پس از تسلیم به پیامبر اسلام(ص) به عترت و اهل بیت(ع) ایشان تسلیم شود و به همان وصف بایستی وقت عزیز آدمی تقدیم عترت و اهل بیت(ع)پیامبر(ص) شود تا عترت و اهل بیت(ع) داشته های در جهت خوبی را تسلیم خداوند نمایند و وقت عزیز را آنطور که خداوند می خواهد تقویم نمایند.در رابطه با داشته ها و وقت شبهه ناک نیز تسلیم و تقدیم الزامی است که رفع شبه و تصفیه شوند و در جهت خوبی به خداوند برسند.در رابطه با داشته ها و وقت بیهوده و حرام توبه و رفع به تسلیم الزامی است و آنطور که خداوند می خواهد می شود.مهم این است که باور شود هیچ داشته ای و هیچ وقتی بیهوده و حرام یا شبیه به بیهودگی و حرام به نزد الله برنمی گردد و مسیر بازگشت خوبی ها به خداوند پیامبر(ص)و عترت و اهل بیت(ع)ایشان می باشد و همه ی پیامبران(ع)و صالحان(ع) با درجات متفاوت در زمره ی اهل بیت پیامبر(ص)هستند.همچنین به طور ضمنی و به عدل داشته ها و وقت عزیز در اختیار همگان که در جهت خوبی به خداوند باز می گردند خواهد بود.به تعبیری فقط همینگونه می باشد و بوده است.

به مناسبت تولّد با سعادت امام حسن عسکری علیه السّلام

تا که دیدی پیش پایت دام را

ناگهان دیدی گذرِ ایّام را

ظالمان از بهر این دنیای فان

گرم می گیرند هر دشنام را

پختگی در ظلم شد آوارگی

سخت می گیرد ستم هر خام را

آمدی در روزِ سختی آمدی

دیده ای آن زهر بی فرجام را

یا امام حسن تویی کامل به عشق

عشق هستی لطف هر اکرام را

از علی خوش می شود فرجام عشق

روز شب می رفت آخر گام را

فصل ریزش می رود با خیزشی

روز شب دیدند این انجام را

صبر کن حافظ به سختی روز شب 

عاقبت روزی بیابی کام را

برگ ریزان شد یهود از کهنگی

تازگی ها برد آن سرسام را

تا ظهوری بشکفد با تازگی

عشق بیرون برد آن آلام را

یا علیٌ یا محمّد یا علی

می دهد الله این اسلام را

گذر ایام به گونه ای بود که حضرت امام حسن(ع)از زهر کینه ی معاویه لعنت الله علیه به شهادت می رسد و امام حسن عسکری(ع)به زهر کینه ای به تبع همان کینه به شهادت می رسد.پس از امام حسن عسکری(ع)امام زمان(عج)به امامت می رسد و عارضه ی کینه توزی نسبت به پیامبر اسلام(ص)به ایشان ختم می شود.بنابراین علت غیبت امام زمان(عج)مشخص تر می گردد.با توجه به اینکه کینه توزی نسبت به پیامبر(ص)به نوعی نامشهود بوده و پس از غصب حکومت، حضرت علی(ع)را با اساس حکومت فاصله می دهند پس به شهادت رساندن حضرت علی(ع)توسط زهر امکان پذیر نبوده و پس از پیامبر(ص)امام حسن(ع) از آن بلا به شهادت می رسد و این موضوع نسبت به امام حسین(ع)امکان پذیر نمی گردد چون وضعیت طوری بوده که جامعه در معرض پذیرفتن حکومت از معاویه به یزید مبتلا بوده است و از آنجایی  که مطابق ظواهر حکومت از عثمان به امام علی(ع) و سپس امام حسن(ع) منتقل شده بود ،که امام حسن(ع)آن ابتلا را به عاملانش صلح می کند و چون یک طرف صلح امام حسن(ع) در نظر گرفته می شد، شهادت امام حسن(ع) با زهر و کینه برای گرفتن حکومت توسط یزید پس از معاویه ممکن شده است.پس مهمترین عامل شهادت امام حسین(ع)در کربلا روبرو شدن کامل با آن کینه و بدترین دشمنی می باشد و برای دشمن ممکن نشده که از زهر برای به شهادت رساندن امام حسین(ع)بهره ببرد.پس از آن کینه توزی بر علیه مقام امامت امامان(ع)شکل می گیرد چراکه دشمن ابتدا برای مقام حکومت منهای امام(ع)قداست دروغین می سازد و در سلطه گری بنی امیّه خصوصاً با صلح فجایع به دشمنان اسلام آن قداست کاملا از بین رفت.پس از واقعه ی کربلا مقدّس بودن ائمّه(ع)به طور کامل مشخص شد.بنابراین کینه توزی نسبت به مقام امامت و به شهادت رساندن با زهر کینه شکل گرفت.اهمیّت دارد که بدانیم دو موضوع را بدترین دشمنی بر علیه اسلام در می نوردد یکی این که به خواست خداوند تمام نعمت های دنیا و آخرت از حضرت محمّد(ص)و حضرت علی(ع) در اختیار عالم قرار می گیرد و دیگر اینکه بدترین دشمنی از نعمت های آخرت محروم می باشد و برای رسیدن به نعمت های دنیا فاصله انداختن میان پیامبر(ص)و حضرت علی(ع)را لازم می بیند.این موضوع در سفر حضرت امام رضا(ع)به خراسان هم مشهود می شود به طوری که احتیاج قطعی مأمون برای رسیدن به مقاصد دنیوی به نزدیک شدن به امام رضا(ع)و به شهادت رساندن ایشان منجر می شود.پس مشخص می شود دو فعل نزدیک شدن موزیانه و به شهادت رساندن کینه توزانه به روش یهودیان حتمی می باشد.بدیهی است که پیامبر(ص)از سوی خداوند صاحب همه ی برکات دنیا و آخرت می باشد و دشمن کینه توز برای بهره مندی از منافع دنیا مجبور به نزدیک شدن به پیامبر(ص)بوده است از طرفی این مهم همانند پیامبر(ص)به حضرت علی(ع)و سپس امامان معصوم(ع)ارزانی شده است.بنابراین علت زندانی شدن و شهید شدن امامان(ع)پس از امام حسین(ع)تا امام حسن عسکری(ع) مشخص می شود.زندانی کردن امام(ع)برای بهرمندی از منافع دنیا منهای آخرت یک توطئه ی یهودی صهیونیستی بوده است و به شهادت رساندن امام(ع)به سبب عدم امکان غلبه بر ایشان و کینه توزی بوده است.این مهم شدّت می گیرد تا اینکه آخرین امام(ع)غایب از امور دنیوی می شود و به سختی زندگی می کند تا برای طاغوت ها مشخص شود که اسارات ها در ظواهر بوده و زندگی سخت امامان(ع)و شیعیان ایشان طاغوت ها را از بهرمندی اخروی محروم ساخته است.بنابراین نهایت بهرمندی از دنیا برای طاغوت ها در غیبت امام زمان(عج)در سختی هایی که به ایشان می رسد ممکن می شود و نکته ی قابل توجه سختی هایی که به شیعیان ایشان که در معرض دنیا برای مبارزه با طاغوت ها متحمل می شوند هم می باشد.نتیجه می گیریم علت کینه دشمنان ،مخالفت امام زمان(عج)با طاغوت ها می باشد و شیعیان امام زمان(عج)در این مبارزه با تحمل سختی ها ایشان را همراهی می کنند.در نهایت به این می رسیم که مبارزه با طاغوت چه در غیب و چه در حضور در دنیا الزامی است تا اینکه این دو مهم به هم می رسند و ظهور امام زمان(عج)تحقّق می یابد.یعنی از بدترین موجودات گرفته تا بهترین موجودات بایستی این تحول را درک کند چه بسا برای ظالمان بسیار تلخ باشد اما فقط همین تحول آنها را به منافع دنیا منهای آخرت می برد.

 

.....ادامه دارد...

 

بیکران هست خداوند

بیکران هست خداوند به هرجا و زمان

عالمی سوی خداوند رسد بهر امان

امنیّت نیست از کفر ستم بهر بشر

آدمی در پی الله رود زه به کمان

شوخ طبعی نشود مانع عدلی ز علی

کربلایی به بلایی زده ماتم ز همان

شادمان نیست آوار ستم ها به جهان

تا بمیرد به ستم های خودش پوچ گمان

کاروان رفته ز هر دهر به کردار خودش

عدل خواهی بشود خوش تو ستم خواه نمان

ظلم صهیون شده بر روی خودش قاب دگر

اندرآن قاب بمیرد به ستم ها به همان

روزگاران بنویسند به هر دهر مکان

عاشقی رسم خوشایند علی بر دلمان

 

بی نهایت

بدان عالم ز رحمی بی نهایت نور تابید

چنین بنیان ظلمت تا نهایت سست گردید

علی شد با محمّد چون محمّد با علی بود

رسول الله آمد با علی چون ماه خورشید

 

سخن گفتن گهی آسان بُوَد گاهی بوَد سخت

اگر ناقص بگویند که چه آسان گشت بی رخت

و امّا این معمّا هست تا پایان هستی

به سختی حرف کامل گشت از الله خوشبخت

 

به آسانی ز سختی می رسد در پیش الله

اصالت ها که دارد آبرو از اصل یک راه

به راهی از محمّد با علی کامل ز الله

درآخر می رسد هستی به یک پایان به دلخواه

به لطف

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را

کدام خدعه تبر زد وصال معنا را؟

شنیده ام که دگر وصل عاشقی طی شد 

دگر طلوع نبیند غروب بی نا را

شبی که فاصله انداختند از روزی

و شب شود به نماینده روز بینا را

و صهیونیست آوار ظلم در عالم 

به رغم سازش کافر فقط همه فنا را

گناهکار منم وقت بی گناهی ام

فقط علی تو رسان آسمان برنا را

به آفتاب علی شد لطافت به عالم

فقط علی ز خدا بود فکر خوانا را

صبا دگر نگران از ستم نباشی چون

فقط علی ز خدا هست فکر مانا را

 

سلامت باش ای عالم

سلامت باش ای عالم ز آن آوار در ظلمت

سلامت می دهد با عشق نصرالله با حکمت

ز ظالم باش بیرون تا بگردی خار راه بر او

که می بینی ز ترسش می دود در گیر، آن ترسو

دفاع مشروع

اصابت می کند موشک به آواری ز ظلمت ها

گوارا شد اصابت ها به مقداری ز حکمت ها

نباشد میل آن بد ذات لختی صلح با مردم

به ذاتش ذلّتی از زور بازوهای همّت ها

(موشک هایی که به روی رژیم صهیونیستی روانه شد قدری از پرداختن به دفاع مشروع بر اساس حکمت ها می باشد.)

از نوای شهیدان:

منم بر روی موشک ها که می آید به روی تو

تویی در قعر دوزخ ها که می گردد به خوی تو

منم همّت تویی خفّت منم عزّت تو ذلّت

بگویم تا بدانی این منم دائم عدوی تو

اگر بیرون شوی از جای خود ای خصم کژ بین

به رویت می زنم موشک که افتد شر به سوی تو

چنین جذبی به ظالم هم به کافر هم منافق 

شنیدن کی بود مانند دید از گفت گوی تو

آسمان ناتمام عشق

دوباره شعر از نوای عشق خوانده ای رسول

به آسمان ناتمام عشق مانده ای رسول

به لطف کردگار تازیانه خورده ای ز کفر

ز مشق هو مجاز در قلم کشانده ای رسول

غبار این جهان سقوط کرد سوی کام ظلم

ز زهر حاسدان جگر به هو کشانده ای رسول

سراب پوچ گشت هرچه کفر ظلم هر نفاق

دگر سراب را به دام خویش رانده ای رسول

تو در سراب کی شوی؟ چون بر سراب گشته ای

نفوذ کن به این سراب ها به خنده ای رسول

که کیمیاگران دهر مات مانده اند فقط

فقط تویی به سحر ها چنان برنده ای رسول

نفس نفس بزن علی علی علی بگو فقط

که بمب های کفر شر به خود ستانده ای رسول

به هر شهید بی اثر رسید بمب کفر ظلم

نفاق ظلم گشت محو ز نور زنده ای رسول

به مناسبت شهادت با سعادت سیّد حسن نصرالله و یاران عزیز او

به پایان می رسد غم در شهادت ها

هزاری ماه شد یک شب عبادت ها

نبیند ظلم هرگز راز این خلقت

به جهلش مُرد ظلمت در حسادت ها

محمّد می دهد الله را یاری

علی هم با محمّد در رشادت ها

زمان هم مانده در آن وصف بر میزان

جهان هم داده دل در آن ارادت ها

حبابی از زمان اکنون چه بی میزان

غباری از جهان دارد سیادت ها

سلامت باش ای سیّد به نصرالله

تویی درمان و مرهم در عیادت ها

نمردی چونکه ماندی در شهادت ها

بماند زندگی در این سعادت ها

حضرت معصومه(س)

آسمان در بَرِ الله که منظومه شود

از محمّد و علی فاطمه مظلومه شود

خون جگر گشت حسن در جگرش زهر ستم

کربلا خونِ حسین مانعِ جرثومه شود

مرهمی هست همی در همه هستی و نهاد

نورِ احمد به رضا حضرت معصومه شود 

به مناسبت هفته دفاع مقدس

فقط جاری شود الله،ظلمت سوی عصیان شد

که از الله حزب الله در عالم نمایان شد

به نزدش می رود آخر ز اوّل رسم هو این بود

که در لبنان و در هرجا شهادت راه پایان شد

خداوندی فقط باشد به عالم قهر به هر انکار

بیا بیرون ز ظلمت ای بشر شر بی خدایان شد

و شر چون گشت راضی بهر ظلمت های بی باور

شتابان می رود ظلمت به دوزخ چون گدایان شد

بسی بدتر شود شر،از گدایان هم بسی بدتر

عذابی را بچش ای بد توّهم ها به جریان شد

چه جریانی؟ که در دوزخ شود از کار بد یا پوچ

که پوچی داده ای الله بر ظلمت که هزیان شد

علیٌ یا علیٌ یا علیٌ یا محمّد شد

ز عالم می رود هر آنچه در آوار نسیان شد

به مناسبت ولادت با سعادت حضرت ختمی مرتبت(ص)و امام صادق(ع)

صبح صادق(ع) ز محمّد(ص)چه نمایان بشود

اثری بود ز آغاز که پایان بشود

صحبتی در شک تردید نمی گشت نفوذ

حرف نافذ شده درمان و به جریان بشود

حرف جاری شده مأمور شروعی به تمام

از همان جا نگران تر همه عصیان بشود

عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی

عشق پر نور بر این دایره تبیان بشود

صحبتی نیست در کار مجازات ستم

چون مجازات ستم ساده و عریان بشود

حزب الله شروعی شده پیدا ز ازل

حزب دشمن جهتش در پی هزیان بشود

این چنین گشت ظهوری که ز آغاز رسد

عشق آخر که ز آغاز نمایان بشود

کوچک تر از آن

کوچکتر از آنم که دلم سمت تو افتد 

شرمنده ز آنم که گلم سمت تو افتد

بی دل شده ام گل همه در بطن وجودم

دل را چه کنم بلکه قلم سمت تو افتد

باری گنه کارم اثرم رفته ز جانم

عمرم سپری شد عملم سمت تو افتد

آزار چنین گشت ز این بنده ی امیال

آورده ی منفی خجلم سمت تو افتد

بیخود شده ام در ره آشوب شتابان

مأیوس شدم کی غزلم سمت تو افتد

شاید به حقارت ز نداری شده ام این

حاشا که سرابی ز الم سمت تو افتد

غفلت زده در خوابِ شکوفا شدنم من

عمری چه گذر کرد علم سمت تو افتد

آری تو امامی همه آئین به تو افتد

خوشحال شدم چون غزلم سمت تو افتد

راه عشق

رسول می نوشت جوهر از قلم نگاه عشق

چنین شروع گشت وصل کاروان به راه عشق

که عمر هر قلم تمام گشت بهر وصف عشق

تمام گشت جوهر از قلم به وصف جاه عشق

دوباره جور شد قلم و جوهرش به تازگی

قلم نوشت باز هم به وصف بارگاه عشق

رسید سر فراز آسمان هماره پیش عشق

رساند راه خود به راه آسمانِ شاه عشق

شروع می شود هماره تازه نور این طلوع

بتاب آفتاب عشق نور سوی ماه عشق

سلام می دهد نبی(ص) چنین هماره بر علی(ع)

فقط شروع می شود به وصل این پگاه عشق

چه خواهشی کند ستم که بی نصیب بودُ گشت

فقط بخواه عشق را فقط چنین بخواه عشق

به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع)و امامت امام زمان(ع)

شب دل رسید مستور به آیه ی شهادت

اثر از سمی نهان شد به حماسه ی رشادت

به جهان نماند پنهان خطِ کهنه ی عداوت

و به صبح در نهان شد همه آیه ی ارادت

دل اگر به انتظاری شده خاطر تو هم جمع

به جهان نشاط این غم شده حاصل عبادت

اثر از نماز این گشت ز باور ز ایمان

چه نماز بی نشاطی که نرفته به عیادت

به یتیم کن نوازش نه به تن که به نمازت

که اگر نماز خواندی همه بی ریا ز عادت

برسد به دست الله اثر از تو به فقیران

برسد به وقت فقرت همه یاد تو به یادت 

علی(ع)ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که ز شهریار بیتی شده همرهِ جهادت

برسد نماز جاری ز علی(ع)نه اینکه نسیه

همه نسل پاک عترت(ع)شده مایه ی سیادت

رحمِ بسیار

رضایت نامه ای دارد رضا(ع)از نورِ الله 

نمی ماند بشر آخر جدا از نورِ الله

همی در نظمِ هستی یک سخن اندیشه گردید

به یکتایی به یکتایی جهان یک ریشه گردید

سخن از محوِ اسرائیلِ جعلی حرفِ هشیار

حریفی بر ستم الله شد از رحم بسیار

جمعه ها

جمعه ها از صبح تا شب از تو شعر غم سرود

بی تو عالم در مکافاتی رسیده در نبود

بی عدالت بی رفاقت مهدِ فقرِ آفتاب

آفتابی هست امّا زهرُ ظلمِ هر حسود

دور گردون گر دو روزی در رکاب ما نگشت

عاقبت سودی ندارد کفر ظلم در رکود

زهرُ ظلمت می زند سد سوی نور آفتاب

این کژی آخر بریزد از نظام تارُ پود

چونکه از اوّل نهادش در رکود پست گشت

خشت کژ از پایه اش سستی نهاد رفت زود

رفته امّا چون سرابی گشته پیش آفتاب

امتحان شد هر بشر در هر زمان که شد وجود

می رود هر وقت آری ثبت گشته هرچه رفت

ثبت می گردد عمل ها در زمان مثل رود

بس که معنایی ندارد عمر رفته در سراب

دور هستی از سراب ای آفتاب در سجود

به مناسبت شهادت پیامبر(ص)و امام حسن(ع)و امام رضا(ع)

محمّد(ص)با حسن(ع)از رَبّ می پرسند

علیٌ(ع) یا حسینٌ(ع) یا علی(ع) درسند

چه فهمی گشت بالاتر ز این مفهوم؟

بنازم ،بهر این دین شد رضا(ع)خرسند

 

محمّد(ص) شد مزارش هتک از تزویر

حسن(ع) با غربتی از غصّه در تقدیر

غروبی شد پر از این آفتاب ای کفر

نمی ماند بشر دائم به این تقصیر

به تقصیری که ظلمت تار می بارید

نمی ماند بشر در کار بی تدبیر

حجابی بهر تن باید ز آفت ها

حجابی بر خِرَد باید ز این تکفیر

شروعی تازه باید در غروبی سخت

طلوعی باز می گردد به این تفسیر

 

امامت با رضا(ع)از زهر نامردان چرا نوشید؟

که او با آن شهادت در مسیری سخت می کوشید

دگر ماندن در این دنیا به هر ظلمت نمی ارزید

شهادت مرگ با عزّت که از آن چشمه ای جوشید

حرف های در سکوت

صدای حرف های در سکوت رفته

و قصه ای که غصه ها و غم نگفته

 هنوز از مسیر حق نگفتنی ها

به راه های کج هجوم عقل خفته

گمست عقل آدمی به راه کج

سواد حمله بر حضور فهم تفته

ز اربعین حسین(ع)نگاه حق رساند

به راه عاشقان نگاه حق شکفته

مسیر از زمین به آسمان رسید

ظهور عدل پیش درب حق نهفته

 

دلیل

یا علی(ع) همواره دل با تو صمیمی می شود

با حسین(ع)این خون دل از تو قدیمی می شود

در نهان ماندن اگر راهی ندارد بی دلیل

با دلیلی از تو پنهان دل شمیمی می شود

نیمه ای از دل نهان شد در سلامت با رسول(ص)

نیمه ای شد خونِ دل عالم به نیمی می شود

نیمه از عالم به خون شد نیمه ای شد در نهان

نیمه ای شعبان دلی خون در حریمی می شود.

اربعین امام حسین(ع)

کنار راه مانده ام هنوز ،انتظار سخت است

نگاه عاشقان به عشق بیش از هزار بخت است

حسین(ع)تویی امام عشق هر کار بی تو هرز رفت

نگاه می کند علی(ع)تو را و راه او چه تخت است

چه تخت است راه از علی(ع)به سوی راه از حسین(ع)

یکی به کهنه پیرهن و آن یکی به او چو رخت است

که خارجی خطاب شد حسین(ع)و پاره جسمُ رخت گشت

علی(ع)ز خون او نشان به بیش از هزار بخت است

هنوز می زند عدو به پیکرش ز هر غبارِ کفر

نهاد کفر ظلم گرچه بی نهاد پوچ لخت است

به مادرم بگو که می رسد صدا بقیَّةَ الله(عج)

فقط همین صدا هماره آفتاب روی جخت است

به لختُ جخت ها چه شد ظهور دهر ظالمان؟

هماره آن زمانه از برای عدل اُخت است

چاله تا چاه

تنور ظلمُ بردگی هنوز شعله می کشد

به نانِ زخم خوردگان حساب ناله می کشد

حساب کن به کاخِ من و نانُ ناله های تو

که من منم تو نزد من،تومن حواله می کشد

ترامپُ قلدری فقط سقوطِ صهیونی شود

تو را ز زخم این خطر ز ره به چاله می کشد

به چاله اش درون کند به چاه دون برون بَرَد

ز چاله اش به چاهِ دون تو را به ماله می کشد

تمام انگلیس این تمام امریکا همین

عیارِ صهیونیستی خسی چو هاله می کشد

اگر چه ظلمُ کفرِ بی نصیب از برای خود

ز هرز هاله ای چو لاله در زباله می کشد

ز هاله اش برون شو زندگی ببین ز آفرین

که آفریدگار جانِ خوش به لاله می کشد

شهید هم ز جانِ خوش دهد به آفریدگار

بهشت را به پیش او جلّ جلاله می کشد

محکم و پیوسته به کمک خداوند در پی حذف رژیم اسرائیل

هر خشمِ الهی بِرِسد سوی ستم ها

آیات خداوند بشَود مرهَمِ غم ها

تشدید شود هرچه یهودی به تباهی

در موشَکُ هر بمب شود رام ز رَم ها

گویی که جهالت برِسد باز به دردش

این جاهِلیّت بوده مجازاتِ عدم ها

چون در عدمی نحس بیفتاده پستی

بی غیرَُت بی ریشه ز آماجِ عجم ها

هشیار شود هرچه عرب با رگِ اصلی

جعلی و غربی به فلسطین زده سم ها

خود گردُ حقارت صفتان رو به افولند

جاسوسُ به چون نسخه ی پیچیده کَلم ها

مهدی(عج)که بیاید همه جا نور بگیرد

از حذفِ ستم ها بنویسند قلم ها

تا آمدنش محکمُ پیوسته سُرودیم

تا آمدنش محکمُ پیوسته قدم ها

(بدانیم که همه ی نسل آدمی از اوّلین پیامبر یعنی حضرت آدم(ع) است،و نسل آدمی مؤمن به خداوند است.و هر که از توبه ی حضرت آدم(ع)بیرون برود به جهنم می افتد و نسل حضرت آدم(ع)نیست چراکه حضرت آدم(ع)توبه کرد و خداوند توبه ی او را پذیرفت.سپس ایشان مأمور به پائین آمدن از بهشت و سختی کشیدن خودش و نسلش در امتحانات سخت تا رسیدن دوباره به بهشت گردید،بنابراین چون حضرت آدم(ع)توبه کرد و خداوند توبه ی او را پذیرفت نسل کافر و منافق ندارد و نسل کافر و منافق مربوط به شیطان است(چون شیطان هنگام نطفه بستن کافر و منافق شریک  می شود تا از نسل شیطان تولید شود).همه ی انبیای الهی(ع)از نسل حضرت آدم(ع)هستند و هیچ تفرقه ای ندارند.کافران و منافقان که گفتیم از نسل شیطان بوده اند نسبت به تحریف و جعلی سازی کتاب های آسمانی و قتل و آزار پیامبران(ع) اقدام کرده اند و نسل به نسل این کار پلید را تا به حال داشته اند.طوری که انسان با فکر هم که سراغ کتاب های تحربف شده می رود چون آیات آسمانی در آن است متوجه ی خداوند می شود ،و چون انسان های پلید برخی نوشته های جعلی در آن اضافه کرده اند که دارای ضرر و جنایت است، متوجه ی اغراض پلیدانه می شود.و متوجه می شود چه بسیار انسان هایی که به خاطر این کارهای پلید به بی خدایی مبتلا شدند.به هر شکل اصل کتاب های آسمانی درست و برای آن دین کامل است و قرآن آخرین و کامل ترین کتاب آسمانی است که کتاب های آسمانی انجیل،تورات،زبور...را آن طور که نزد خداوند و پیامبران(ع)است کاملا تأیید می فرماید.

بنابراین صحت و درستی دین حضرت موسی(ع)و حضرت عیسی(ع) در دین اسلام به پیامبری حضرت محمّد(ص) به طور کامل وجود دارد و در نتیجه اسلام دین حضرت ابراهیم(ع) می باشد که هنگام به رسالت رسیدن آخرین پیامبر الهی برای زندگی مسلمانان،مسیحیان و کلیمیان کامل شده است.و حضرت ابراهیم(ع)از نسل حضرت نوح(ع)و از نسل حضرت آدم(ع)است به این معنی که حضرت آدم(ع) و نسل پاک از حضرت آدم(ع) و پیروان حقیقی او جانشین خداوند بر روی زمین بوده،می باشند و خواهند بود که پیروی حقیقی در نهایت اطاعت از خداوند،پیامبر کامل ترین دین حضرت محّمد(ص)و اولی الامر(ع) آن طور که خداوند در قرآن می فرماید می باشد یعنی اولا همه ی اطاعت ها با اطاعت از خداوند شروع می شود و به اطاعت از خداوند ختم می شود ثانیا گفتیم دین حضرت ابراهیم(ع)اسلام  شد  اما  پیامبر دین اسلام حضرت محمّد(ص)شد و همه ی اینها خواست خدای متعال است.بنابراین مسلمانانی که ایمان حقیقی دارند به همه ی قرآن عمل می کنند و مسیحیان و کلیمیانی که ایمان حقیقی دارند در پی رسیدن به کتاب آسمانی خودشان که در قرآن تأیید شده است به قرآن آن طور که باید عمل می کنند.هم چنین کسانی که از ادیان مختلف به انحراف کشانده شده اند اما ایمان حقیقی دارند مثل جمعیّت فراوانی که در دین حضرت عیسی(ع) و حضرت موسی(ع)خصوصاً توسط یهودی های صهیونیستی به انحراف رفته اند به سمت عمل به قرآن آن طور که باید بر می گردند.بنابراین اوضاع فراتر از آن است که حکومت ضد دین یا یهودی پایدار شکل بگیرد و هیچ گاه چنین نخواهد شد.همانطور که حکومتی مثل انگلیس اصلا شکل نگرفته و این اوضاع جهانی مخرّب انگلیسی_امریکایی نشان دهنده ی جدایی آنان از دین و ناتوانی آنان در جانشین خداوند شدن است.بسیاری از گذشته برای شکل دادن پروژه های انگلیسی و امریکایی آمد و شد داشتند و رفتند و پوسیدند.آیا آنها به غیر از اینکه به عذاب رسیدند چیزی بدست آوردند در حالی که حکومت  پایدار برای متولیّان و جامعه ی آن حکم می کند سهمی بدست بیاورند.حکومت بی دین چون بی خود و پوچ است نمی تواند حکم کند و  باید بر آن حکم شود.پس حکومت پایدار از گذشته تاکنون و تا همیشه بر حکومت بی دین و پوچ حکم می کند و هیچگاه حکومت اسلام در حکومت غیر اسلام وارد نمی شود.و این به معنای مرزکشی های مرسوم نیست.اسلام در انگلیس  و امریکا و سایر جاها بر خواسته ی های بی دینی حکم می کند و هیچ وقت در خواسته های بی دینی نبوده  ، نیست و نخواهد بود.پس هیچ دلیلی وجود ندارد جایی که کافران یا منافقان و بی دینان به اصطلاح حضور دارند،آدمی با دین درست حضور نداشته باشد بلکه حضور کافران،منافقان و بی دینان بیخود و حصر شده در اوضاع خودشان است و رفتن در آن حصر بیخود منجر به بی دینی می شود‌.مثلا در فلسطین انسان های با دین می توانند جایی که بی دین های صهیونیستی و سایر بی دین های جاسوس در حصر باشند زندگی کنند امّا بی دین ها نمی توانند هیچ حکمرانی داشته باشند چراکه به خواست خداوند شدنی نبوده،نمی شود و نخواهد شد.نتیجه ی سرایت بی دینی و یا مخالفت با خدای متعال افزایش حصر و محکومیّت به بی چیزی و ذلّت می شود موضوعی که امروز افزونه خواه های صهیونیستی در آن گرفتار هستند و نام آن را اسرائیل جعلی می گذارند یعنی در زندان اسرائیل برای خودشان توهم می سازند و در نهایت  خداوند بیرون از توهّم آنان توسط جانشینان بر روی زمین بر آنان حکم خودش را جاری می سازد و آنان را به عذاب بیشتر گرفتار می کند.این افزونه خواهی حصر که توهّم حکومت در مقابل خداوند را دارد با حربه ی انگلیسی_امریکایی خصوصا یهودیت انگلیسی شکل گرفته و پیش از آن حربه ی هیتلر نازی که در تاریخ پوسید و به عذاب رفت شکل گرفت و به انگلیس پاس داده شد و این که گفته شود حکومت ضد دین در مقابل حکومت دین شکل می گیرد صحیح نیست و تا محاکمه ی قطعی توهّم حکومت ضد دین که هیچگاه حکومت نمی کند در مقابل اسلام و سایر ادیان شکل می گیرد و از بین می رود.)