دوباره شعر از نوای عشق خوانده ای رسول
به آسمان ناتمام عشق مانده ای رسول
به لطف کردگار تازیانه خورده ای ز کفر
ز مشق هو مجاز در قلم کشانده ای رسول
غبار این جهان سقوط کرد سوی کام ظلم
ز زهر حاسدان جگر به هو کشانده ای رسول
سراب پوچ گشت هرچه کفر ظلم هر نفاق
دگر سراب را به دام خویش رانده ای رسول
تو در سراب کی شوی؟ چون بر سراب گشته ای
نفوذ کن به این سراب ها به خنده ای رسول
که کیمیاگران دهر مات مانده اند فقط
فقط تویی به سحر ها چنان برنده ای رسول
نفس نفس بزن علی علی علی بگو فقط
که بمب های کفر شر به خود ستانده ای رسول
به هر شهید بی اثر رسید بمب کفر ظلم
نفاق ظلم گشت محو ز نور زنده ای رسول