یاد آن روز که عطرت همه از بوی خداوند رسید
نور عشقت به علی(ع) سر زدُ از روی خداوند رسید
قدرُ تقدیرِ علی(ع)با تو،تو ای فاطمه(س)در وصل علی(ع)
با تو در بیتِ نبوَّت به امامت که فقط کوی خداوند رسید
ظلم آمد و به غارت همه جا را شبِ بیهوده کشاند
در تبی بی تو علی(ع)رفت و بازوی خداوند رسید
تب نمی کرد علی(ع)با تو،تو ای یک تنه در بطنِ علی(ع)
با تو یک تن شدُ تابید به تقدیر فقط سوی خداوند رسید
دست عبّاس(ع)رسانید حسین(ع)را به سلامت به علی(ع)
دست در دست علی(ع)بست به باروی خداوند رسید
چون بتی خوار بیفتند ستم ها ز توان در همه تردید و ترس
این تویی عترتِ(ع)تابان به علی(ع)ثبت که از سوی خداوند رسید
 
غروب کرد آفتاب زندگیِ عاشقانه در علی(ع)
طلوع کرد آفتاب بندگیِ عارفانه در علی(ع)
تمام زندگی ز وصلِ این غروب هست تا طلوعِ آن
تمام بود زندگی و بندگیِ عالمانه در علی(ع)
کبیرتر امیرتر و بهتر از هر آنچه هست در زمین
فقط رسولِ(ص)اوست بهترین مقامِ جاودانه در علی(ع)
مُحمَّد(ص)از مقام خود به آسمانِ او رسید از ازل
 بربِّ کعبه فزتُ گفت با سه نفسِ مطمئنّه در علی(ع)
نفوذ نور اوست بر موانعی که بسته است راه نور
نمی رود نفوذ هرچه حلیه های موزیانه، در علی(ع)
کلام آفرینش از برای میل آدمی به نور او
نمی رسد هوس و میل بی شرف و ابلهانه، در علی(ع)
حروف اوَّلین بشارت از نبیِّ مرسلین(ص)بقای او
فرار هرچه رجس از تمامِ نظم صادقانه در علی(ع)

علی علی علی علی علی علی علی علی علی علی

علی علی علی علی علی کلام مخلصانه در علی(ع)