یا حضرتِ معصومه به هستی تو شفایی
هستی همه در عشق تو آید به گدایی
از فاطمه هستی همه با فاطمه هستی
هم هست حضورت به حرم بهر ثنایی
هر جا که شفایی ز تو خواهد همه در آن
آنی ز شفایت بدهی مرهم غایی
ای نور محمّد و علی نور خداوند
ای دختِ علی،فاطمه ای اختِ رضایی
ای هست وجودت به وجودم متصل تر
وقتی برسم سوی خداوند به رهایی
جامانده منم در خطری از زر فانی
بیهوده طلا ها بدرخشد به جفایی
تسلیم تو باید بشود هرچه طلا گشت
تقدیم تو باید بشود وقت طلایی
تسلیم خداوند شود هر چه طلا گشت
تقویم خداوند شود وقت طلایی
تدلیس ز غصبی نَبرَد فایده ای را
بی فایده پولی که نیَأرزد به جدایی
بی عدلِ علی علّتِ کمبود عواطف
بی عاطفه عالم شده در رنج عزایی
با دل زدگی های ستم های به طغیان
دل خوش نشود آدمُ عالم به هوایی
به وصف معرفتی می بایست همه ی داشته های آدمی که در جهت خوبی است پس از تسلیم به پیامبر اسلام(ص) به عترت و اهل بیت(ع) ایشان تسلیم شود و به همان وصف بایستی وقت عزیز آدمی تقدیم عترت و اهل بیت(ع)پیامبر(ص) شود تا عترت و اهل بیت(ع) داشته های در جهت خوبی را تسلیم خداوند نمایند و وقت عزیز را آنطور که خداوند می خواهد تقویم نمایند.در رابطه با داشته ها و وقت شبهه ناک نیز تسلیم و تقدیم الزامی است که رفع شبه و تصفیه شوند و در جهت خوبی به خداوند برسند.در رابطه با داشته ها و وقت بیهوده و حرام توبه و رفع به تسلیم الزامی است و آنطور که خداوند می خواهد می شود.مهم این است که باور شود هیچ داشته ای و هیچ وقتی بیهوده و حرام یا شبیه به بیهودگی و حرام به نزد الله برنمی گردد و مسیر بازگشت خوبی ها به خداوند پیامبر(ص)و عترت و اهل بیت(ع)ایشان می باشد و همه ی پیامبران(ع)و صالحان(ع) با درجات متفاوت در زمره ی اهل بیت پیامبر(ص)هستند.همچنین به طور ضمنی و به عدل داشته ها و وقت عزیز در اختیار همگان که در جهت خوبی به خداوند باز می گردند خواهد بود.به تعبیری فقط همینگونه می باشد و بوده است.
