تا که دیدی پیش پایت دام را
ناگهان دیدی گذرِ ایّام را
ظالمان از بهر این دنیای فان
گرم می گیرند هر دشنام را
پختگی در ظلم شد آوارگی
سخت می گیرد ستم هر خام را
آمدی در روزِ سختی آمدی
دیده ای آن زهر بی فرجام را
یا امام حسن تویی کامل به عشق
عشق هستی لطف هر اکرام را
از علی خوش می شود فرجام عشق
روز شب می رفت آخر گام را
فصل ریزش می رود با خیزشی
روز شب دیدند این انجام را
صبر کن حافظ به سختی روز شب 
عاقبت روزی بیابی کام را
برگ ریزان شد یهود از کهنگی
تازگی ها برد آن سرسام را
تا ظهوری بشکفد با تازگی
عشق بیرون برد آن آلام را
یا علیٌ یا محمّد یا علی
می دهد الله این اسلام را
گذر ایام به گونه ای بود که حضرت امام حسن(ع)از زهر کینه ی معاویه لعنت الله علیه به شهادت می رسد و امام حسن عسکری(ع)به زهر کینه ای به تبع همان کینه به شهادت می رسد.پس از امام حسن عسکری(ع)امام زمان(عج)به امامت می رسد و عارضه ی کینه توزی نسبت به پیامبر اسلام(ص)به ایشان ختم می شود.بنابراین علت غیبت امام زمان(عج)مشخص تر می گردد.با توجه به اینکه کینه توزی نسبت به پیامبر(ص)به نوعی نامشهود بوده و پس از غصب حکومت، حضرت علی(ع)را با اساس حکومت فاصله می دهند پس به شهادت رساندن حضرت علی(ع)توسط زهر امکان پذیر نبوده و پس از پیامبر(ص)امام حسن(ع) از آن بلا به شهادت می رسد و این موضوع نسبت به امام حسین(ع)امکان پذیر نمی گردد چون وضعیت طوری بوده که جامعه در معرض پذیرفتن حکومت از معاویه به یزید مبتلا بوده است و از آنجایی  که مطابق ظواهر حکومت از عثمان به امام علی(ع) و سپس امام حسن(ع) منتقل شده بود ،که امام حسن(ع)آن ابتلا را به عاملانش صلح می کند و چون یک طرف صلح امام حسن(ع) در نظر گرفته می شد، شهادت امام حسن(ع) با زهر و کینه برای گرفتن حکومت توسط یزید پس از معاویه ممکن شده است.پس مهمترین عامل شهادت امام حسین(ع)در کربلا روبرو شدن کامل با آن کینه و بدترین دشمنی می باشد و برای دشمن ممکن نشده که از زهر برای به شهادت رساندن امام حسین(ع)بهره ببرد.پس از آن کینه توزی بر علیه مقام امامت امامان(ع)شکل می گیرد چراکه دشمن ابتدا برای مقام حکومت منهای امام(ع)قداست دروغین می سازد و در سلطه گری بنی امیّه خصوصاً با صلح فجایع به دشمنان اسلام آن قداست کاملا از بین رفت.پس از واقعه ی کربلا مقدّس بودن ائمّه(ع)به طور کامل مشخص شد.بنابراین کینه توزی نسبت به مقام امامت و به شهادت رساندن با زهر کینه شکل گرفت.اهمیّت دارد که بدانیم دو موضوع را بدترین دشمنی بر علیه اسلام در می نوردد یکی این که به خواست خداوند تمام نعمت های دنیا و آخرت از حضرت محمّد(ص)و حضرت علی(ع) در اختیار عالم قرار می گیرد و دیگر اینکه بدترین دشمنی از نعمت های آخرت محروم می باشد و برای رسیدن به نعمت های دنیا فاصله انداختن میان پیامبر(ص)و حضرت علی(ع)را لازم می بیند.این موضوع در سفر حضرت امام رضا(ع)به خراسان هم مشهود می شود به طوری که احتیاج قطعی مأمون برای رسیدن به مقاصد دنیوی به نزدیک شدن به امام رضا(ع)و به شهادت رساندن ایشان منجر می شود.پس مشخص می شود دو فعل نزدیک شدن موزیانه و به شهادت رساندن کینه توزانه به روش یهودیان حتمی می باشد.بدیهی است که پیامبر(ص)از سوی خداوند صاحب همه ی برکات دنیا و آخرت می باشد و دشمن کینه توز برای بهره مندی از منافع دنیا مجبور به نزدیک شدن به پیامبر(ص)بوده است از طرفی این مهم همانند پیامبر(ص)به حضرت علی(ع)و سپس امامان معصوم(ع)ارزانی شده است.بنابراین علت زندانی شدن و شهید شدن امامان(ع)پس از امام حسین(ع)تا امام حسن عسکری(ع) مشخص می شود.زندانی کردن امام(ع)برای بهرمندی از منافع دنیا منهای آخرت یک توطئه ی یهودی صهیونیستی بوده است و به شهادت رساندن امام(ع)به سبب عدم امکان غلبه بر ایشان و کینه توزی بوده است.این مهم شدّت می گیرد تا اینکه آخرین امام(ع)غایب از امور دنیوی می شود و به سختی زندگی می کند تا برای طاغوت ها مشخص شود که اسارات ها در ظواهر بوده و زندگی سخت امامان(ع)و شیعیان ایشان طاغوت ها را از بهرمندی اخروی محروم ساخته است.بنابراین نهایت بهرمندی از دنیا برای طاغوت ها در غیبت امام زمان(عج)در سختی هایی که به ایشان می رسد ممکن می شود و نکته ی قابل توجه سختی هایی که به شیعیان ایشان که در معرض دنیا برای مبارزه با طاغوت ها متحمل می شوند هم می باشد.نتیجه می گیریم علت کینه دشمنان ،مخالفت امام زمان(عج)با طاغوت ها می باشد و شیعیان امام زمان(عج)در این مبارزه با تحمل سختی ها ایشان را همراهی می کنند.در نهایت به این می رسیم که مبارزه با طاغوت چه در غیب و چه در حضور در دنیا الزامی است تا اینکه این دو مهم به هم می رسند و ظهور امام زمان(عج)تحقّق می یابد.یعنی از بدترین موجودات گرفته تا بهترین موجودات بایستی این تحول را درک کند چه بسا برای ظالمان بسیار تلخ باشد اما فقط همین تحول آنها را به منافع دنیا منهای آخرت می برد.
 
.....ادامه دارد...