من به عشقت تازه خونم
پیشِ پایت آسمونم
من به عشقت چکه چکه
غرق خون در هر زمونم
بیرقت افتاده گویی
یا حسین(ع)گویان بخونم
عشقِ افتادن چه آسان
مثلِ پرچم واژِگونم
تا بیاید صبحِ دینت
روزُ شب عصری خزونم
می بری بالا سرم را 
می دهی پرچم نشونم
این خزان باید بگردد
می شود صبحت درونم