به مناسبت ولادت حضرت زینب سلام الله علیها

به اذن زِ زینب(س)بزن یزیدِ زمان را

شود که حاضر حسینِ(ع)غیبِ زمان ها

علی(ع)به اخبار گفت اصلِ خبر را

جنودِ دجّال جورِ جهودِ جهان ها

(هر آنکه به نفعِ رژیم صهیونیستی همواره یا هر از گاه خبر پراکنی کند،یا اسباب آن را فراهم کند از جُنودِ دجّال شده است،مراقبت لازم است و پس از آن انکار و مبارزه با رژیم بی ریشه ی صهیونیستی کافی می باشد)

نسلِ بی ریشه

نسلِ بی ریشه انگلیس است

چون نژادش به ابلیس است

هر یهودی که شد ز انگلیس

تا سعودی که حربه ی ابلیس

ظلم بی ریشه شد به روی خویش

ریشه محکم به عدلُ صحنه پیش

پیشرفتی زمان به پیش داد

مکر بد شد به اهلِ آن،نَزاد

چون که زایش به سوی ربّ هست

بسمِ الله خونِ کینه بست

بسته الله خونِ کین به هیچ

پوچ پیچید چرکِ هیچُ لیچ

هیچ ها محوُ،هست فصلِ عشق

حق ببارد نهادِ اصلِ عشق 

(بیت نخست به انگلیسی هایی اشاره دارد که در بیرون از انگلیس اقدام به تجاوز و وحشی گری،تدوین و تصویب بالفور،استعمارگری با حیله،تجاوز به مناطق بومی و تشکیل امریکا،و بسیاری از این قبیل داشته اند و اینان طوری نسلِ نجس و بی ریشه ی ابلیس شده اند که می پندارند جهان را به سلطه بکشانند و از بین ببرند چون خودشان بی ریشه و از بین رفتنی اند،اینها در داخل انگلیس منشِ صهیونیستی دارند و عامل بوجود آوردن حکومت سعودی ها از اراذل و بی بتّه های عرب بوده اند.شاعر در این شعر نشان می دهد یهود صهیونیستی دشمن اصلی اسلام است که به زودی از بین می رود چون نهاد ظلم در این حدّ قطعاً از بین رونده تر شده است.چراکه جهان اوضاع و شرایط را برای این ظلمِ بی فرجام ،تیره و تار می کند هرچند حیله گرترین ها پنهان کارترند و ظالم تر ،امّا عوارض از بین رفتن غدّه ی سرطانی اسرائیلِ خود ساخته شان به روی خودشان پاشیده می شود.)

به همان تیرِ ستم گرفتاری

به همان تیر که انداخته ای صهیونیست

چه گرفتار شدی تا بشوی سر به نیست

شده قرن از تو چه منحوس مکانت به هیچ

شبُ روزی که شتابان و زمانت به پیچ

که نهادت همه افتاد به پیچی که هیچ

به جهنّم که مکانت شده آواره کیچ

به زمان ها و مکان ها تو نباشی کِیچ

به تو باید ز جهنَّم بِوَزد داغُ لیچ 

تو به قرنی زده ای تیرِ ستم صهیونیست

به چه سودی؟تو ز پژواکِ سِتم سر به نیست!

به وقت عشق

به عالی(جلَّ جلاله):

به وقت عشق یک لحظه رسیدم

برای فکر صد جاده کشیدم

تمام جاده ها ختم به خیر شد،

تو را به جاده ها وقتی تپیدم

نهادِ با تو هر لحظه شتابان

شتاب لحظه را هر لحظه دیدم

پگاه از تو می آید شمیمی

و ظهر از تو زد پرتو بسی دم

شبانه بازدم هایی ز نورت

حیا به نیمه شب،ای صبح سپیدم 

برند بی همه چیز

قائد(عج)قیام کن مقامُ قامَتت ز غزّه بلند است

باران ببار از فراز آسمان که آن بی گزند است

آفت بریز روی صهیونیستی که زیرش یهود گشت

محکم بکوب چون نهاد بی نهاد هیچش برند است 

به پیش نور

به پیش نور طبع عاشقان سرشته اند

که طبع عاشقان دواتِ نور گشته اند

سرشتِ عاشقی خزان بهار می کند

شتا و صیف را به عاشقان نوشته اند

نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق

تو گویی دل ز ازل بنده شد به عشق

ثبت است بر جریده ی عالم دوام ما

به هستی نامه ی شرمنده شد به عشق 

به عشقت مرهمِ این درد،زخم بود

ز خونم کاغذِ پُرخنده شد به عشق

شهادت داد چو خونم به نام عشق

به نامت قدرِ شکافنده شد به عشق

مرا کشتند نمُردم،جواد(ع)گفت

ز شعری گفت که یابنده شد به عشق

یا حسین مظلوم(ع)

چون گِلِ مرا می سِرشتند

از تو به دلم می نوشتند

شد گِلُ دلم با تو ای عشق

من و تو به یک سرنوشتند

بنده ی تو،من گشته ام عشق

چون که به تو آزاد گشتند

بندگان افتاده در عشق

افتاده بر هر بهشتند

عاقِبَتِ ظالم

مزن بر سَرِ ناتوان دستِ زور 

که روزی بیفتی به پایش چو مور

به هر کرده ی بی شَرف وزنِ اوست

که بی وزنُ عَبَث نهادش چه بور

ز ظلمی ز زنا که زائید هرز

چنین صهیونیست نسلی که کور

به مظلوم رسید اسرارِ عشق

ز مظلوم بِرُفت ظلمت به دور

به حولُ قوّه ی الهی

به حُولُ قُوّه ی الهی بزن نهادِ صهیونیست

که کژ نهاد بِشَود زود هیچُ بورُ سر به نیست

چه ساده می شده به عالم نهاد هیچ،بی ریشه

نمی شود که بماند فقط برای هرزگیست

نترس چون که شُلُ پستی ندارُ صرفِ کافریست

نترس محکَمُ مداوم بزن که بندِ بردگیست

 

ماهیّت رژیم صهیونیستی:در فیلم زیر گیدئون لوی روزنامه نگار صهیونیستی اینگونه اشغال گری،قربانی جلوه دادن اشغال گر که سابقه در تاریخ نداشته و غیر انسانی سازی سیستماتیک یا برتری جویی پست تر از حیوانیت از طرف خودشان را اعلام می کند

 

 

چنین بگفت ظلم از نهاد خویش

نهاد صهیونیست بی تبارُ کیش

به مات می رود چه سهل این ستم

نداره کفرُ ظلمُ هر نفاق ریش(ریشه)

نهاده حقّ فهمُ صلحِ مسلمین

نهادِ حقّ می رود هماره پیش

پیش رفت صلح در ستیزِ ظلم 

ظلم محوُ ،صلح می رسد به بیش

 

یا امامِ غائب(عج)

به وصف بودنت سال ها نوشته اند

ز رازُ رمزِ روزی عزیز گفته اند 

شبی که صبح گردد ز نورِ دیده ات

ظهور کرده ای، شرُّ ظلم رفته اند

به سر شوی کفر

بخور حرام را که فربه تر شوی کفر

به ظلمِ خود چه زود در به در شوی کفر

شبانه می زنم نهادِ پستِ ظالِمان

به ظلم باز صبح سر به سر شوی کفر

منافقان برای بودنت حریص تر شدند

به ظالمی،منافقی به سر شوی کفر 

به آنچه وجود دارد تأمّل و تفکر می کردم وقتی به قرآن مراجعه کردم فهمیدم خداوند همه چیز را خلق کرده و همه چیز به یکتایی خداوند می باشد،به فکر و تأمل نهیب تحقیق زده بودم و فکر در پرتو حق مراجعه به هر کتابی را روا نمی داند و درستی را از هرچه نمی فهمد،چرا که وجود ظلم در هر کتابی مصادف با کژی تحقیق است.فکر محقق اگر بخواهد مراجعه کند ابتدا تحقیق می کند وگرنه کتاب جنبه ی افزایش معلومات و کمک به فهم کتاب مرجع را دارد کتاب مرجع ممکن است تعاریف گوناگون داشته باشد و در این نوشته به دنبال کتاب مرجعی بوده ام که مرجع درست اصلی باشد و مهمترین خاصیت آن کتاب این است که هیچ ظلمی در آن روا نشده باشد و انگیزه ی این تحقیق همین است.به هر حیث طبق تفکر تحقیقی دانش نشان می دهد هیچ ظلمی در قرآن روا دانسته نشده است و بسیار به حضرت رسول الله(ص)و از آنجا به امت ایشان خطاب فرموده است و به ظالم وعده ی بی برو بر گرد عذاب را فرموده است مگر جایی که ظالم توبه کند و به صراط مستقیم برگردد.به راستی کمُّ کیف اینها و همه چیز در قرآن آمده و قدیمی ترین کتاب بدون ذره ای نقص است و کتاب آسمانی است،اگر چه کتاب های آسمانی متعددند اما خداوند در  قرآن طبق آیاتی مشخص فرموده قرآن همه ی کتب آسمانی را دارد و بسیار عظیم تر و محکم تر است.یعنی برخی مفاهیم در کتب آسمانی پیش از قرآن نبوده و یا اشاره داشته که در قرآن می آید.به این فهم که فقط قرآن نوشته ی مرجع همه چیز است و اگر حتی کتاب آسمانی به ظلم مورد تحریف قرار بگیرد شاید بتوان گفت وقتی قرآن هست مراجعه به آن جایز نیست.و در سایر کتب آسمانی که فکر می کنم هر کدام متعدد گشته قطعاً ظلم به تحریف خودخواهان ظالم گنجانده شده است و معجزه ی خداوند به این است که در قرآن نمی شود چنین کرد و یا اینکه چنین نابکاری فایده نمی برد و اصالت قرآن تا قیامت و پایان زندگی در دنیا برای راهنمایی آدمی تضمین و تحقق یافته است.به طوری که به قرآن مراجعه با فکر تحقیقی کردم و مشخص شد خداوند یکتاست و جهان و همه چیز در جهان را به یکتایی آفریده است و این جدای از روند ایمان،کفر،ظلم و نفاق است،یعنی خداوند یک راه مشخص که آن را صراط مستقیم فرموده برای ایمان قرار داده و کفر و نفاق و ظلم را از این راه جدا ساخته و به حضرت رسول الله(ص)زمامداری امور مومنین در صراط مستقیم را داده است و منکران صراط مستقیم را در دوزخ حفظ می فرماید و وکالت منکران را به حضرت رسول الله(ص) نفرموده و نداده است.پس آنچه مشخص است معنا داشتن صراط مستقیم و بی معنایی انکار صراط مستقیم می باشد و خداوند به حضرت رسول الله(ص)فرموده ((همانا ربِّ تو بر صراط مستقیم است))یعنی خداوند بر این راه است و شیوه ی خداوندی در این راه می شود و این مسیر بی هیچ خدشه ای از منکران خواهد بود چراکه تا شخصی به این راه ایمان نداشته باشد وارد این مسیر نمی شود.پس به خواست الهی این مسیر جدا از منکرانی که در دوزخ حفظ می فرماید، حفظ شده است.این که در هر دو خاصیت ایمان و انکار حفاظت وجود دارد به خاطر یکتایی خداوند است و دیگر نمی شود گفت که اگر انسان هایی به صراط مستقیم ایمان داشته باشند در ایمان به خداوند شرک دارند چرا که خداوند دو ماهیت را حفظ می کند که شیوه ی خودش را در یک ماهیت قرار داده و بر آن استوار است و دستور داده که بندگان به تقرب از خداوند بخواهند و بگویند((ما را به صراط مستقیم هدایت بفرما))به هر نحو،بر صراط مستقیم عین یکتایی خداوند است و در صراط مستقیم عین یکتایی خداوند حکم فرماست به این مفهوم که صراط مستقیم یکی است و ولی امر آن حضرت رسول الله(ص) و اولی الامرِ مومنانِ به صراطِ مستقیم می باشند و در همه ی اعصار این حکم به یکتایی خداوند یکی است و به یکتایی خداوند در این حکم که از جانب خداوند می باشد ظلم وجود ندارد چرا که هر محقق با فکر تحقیقی متوجه می شود خداوند یکتا بر صراط مستقیم است و حکم خداوند یکتا در صراط مستقیم است و هم بر صراط مستقیم و هم در صراط مستقیم ظلم وجود ندارد و خداوند یکتا ظلم  و ظالم را جدا از صراط مستقیم در عذاب دوزخ حفظ می فرماید.همچنین به امر خداوند وظیفه ی حضرت رسول الله(ص)تشکیل حکومت اسلامی برای تحقق امر الهی است.یعنی احکامی کامل در قرآن آمده که همه ی موارد صراط مستقیم را تفصیل می کند و این احکام به یکتایی خداوند است یعنی قابل تغییر و تحول نیست و اگر حکمی برای موقعی خاص باشد و بعداً به خواست الهی تغییر کند به مفهوم تغییر و تحول اصل حکم الهی نمی باشد به این مفهوم که احکام به یکتایی خداوند حرکت می کنند و این حرکت را خداوند به احکام داده است.به این معنی که آنچه از سوی خداوند می باشد صحیح است و راز این مهم توسط آدمی و غیره قابل کشف نیست چراکه همه چیز آفریده ی خداوند است.به هر حیث جهاد با ظلم تا از بین بردن آن به طور کامل مطابق احکامی که خداوند در قرآن به حضرت رسول الله(ص)و از آنجا به امت اسلام می فرماید می باشد و سازش با ظلم در قرآن هیچ سندی ندارد و نمی توان ساخت.یعنی اینکه اگر به فرض گفته شود برخی احکام برای زمان خاص بوده ،باز هم هیچ تغییر و تحولی در وظیفه ی مبارزه با ظلم(یعنی مبارزه با ظلم تا از بین بردن آن)در قرآن وجود ندارد و به هر شکل ممکن تحقیق شود وجود نداشتن ظلم بسیار ارزشمند و لازم است.بنابراین وکالت ظلم که در مقابل صراط مستقیم موضع گرفته به عهده ی حضرت رسول الله(ص)نمی باشد تا هیچ تغییر و تحولی در وظیفه ی همگانی امت اسلام برای از بین بردن ظلم محقق نشود و این به خواست خداوند می باشد.به همین شکل نفاق جزئی از ظلم است که ماهیت خود را دوگانه ساخته یعنی برای بهره مندی ظالم خودش را در لباس حق پوشش می دهد و کفر جزئی از ظلم است که روی حق را می پوشاند تا حق دیده نشود.اینها هم نسبی و مطلق دارند یعنی مرضی است که اگر در شخصی مطلق باشد تا همیشه جهنمی می شود.و اگر در شخصی به نسبتی از اینگونه مرض ها باشد به همان نسبت جهنمی می شود.و این دلیل نمی شود که در اسلام  فقط منافق،کافر و ظالمِ مطلق کشته شود و انسانی که به نسبتی مرض نفاق،کفر یا ظلم کردن دارد را رها کنند بلکه احکام جهاد با همه ی این موارد در قرآن می باشد.پس اگر کوتاهی می شود به معنای فاصله از حکومت اسلامی است و به این مهم می رسیم:

به قرآن مراجعه می کنیم و متوجه می شویم حکومت اسلامی با استناد به آیات مفصل قرآن کریم به پیامبری حضرت رسول الله(ص)تشکیل شده و تا قیامت استمرار دارد چراکه احکام مربوط به صراط مستقیم که آدمی برای رسیدن به سعادت در دنیا لازم دارد، می باشد.بنابراین مشخص می گردد در جامعه ی جهانی امروزی فاصله از احکام اسلام به وقوع پیوسته نه اینکه حکومت اسلامی نباشد و متأسفانه چون در این فاصله افتاده ایم از نظرمان حکومت اسلامی را فقد می دانیم.در حالی که حکومت اسلامی هست و ما فاصله گرفته ایم و برای اینکه به حکومت اسلامی و صراط مستقیم برسیم بایستی حجاب ظلم را از میان برداریم و این خواست خداوند نمی باشد که عده ای در فاصله از اسلام باشند مگر به خواست خودشان و اگر جامعه به طور کامل(خدای ناخواسته)فاصله و جدایی از حکومت اسلام را بپذیرد  و آنهایی که نمی پذیرند به اجبار و نه به ظلم از طرف خودشان به احکام غیر اسلامی روزگار بگذرانند گناهی نخواهند داشت و هرچند جامعه از حکومت اسلامی خودش را دور کرده اما گناهی بر برخی که خداوند در قرآن مشخص می فرماید نخواهد بود تا اینکه پاک سازی جهان از ظالم و ظلم از طرف صراط مستقیم با احکام حکومت اسلامی تحقق می یابد.پس یکی از حجاب های ظلمِ فاحش،رژیم صهیونیستی است که باید از بین برود تا به تحقق احکام اسلامی نزدیک تر شویم،و از بین بردن طرفداران و حامیان آن که برخی سازنده ی این رژیم یا برخی بی هیچ فرقی مثل آنان می باشند و در هر لباسی حتی لباس ظاهر اسلامی این ظلم را برای ظلمت خودشان و ظلم بر سایرین نگه داشته اند یا از ترس یا طمع....نگه می دارند، الزامی است.

به هر شکل خداوند متعال ممکن شدنِ ظلم و سوء اعمال را به دو چیز مربوط فرموده هوای نفس وقتی به بدی حکم می کند و وسوسه ی شیطانی وقتی بواسطه ی هوای نفس انسان را فریب می دهد.و ابلیس که مدیریت وسوسه های شیطانی را دارد از درگاه الهی رانده شده و تا قیامت مورد لعن قرار گرفته و تا وقت معلوم مهلت داده شده است و آنچه معلوم می شود این است که ظلم ها که سبب آن ظالمان می باشند به قدر معلوم ممکن می شود تا در قیامت مورد رسیدگی قرار بگیرد و ظالمان با ظلمشان در دوزخ می گردند.علت فریب های شیطانی برای انسان های درستکار علاوه بر زیبا جلوه دادن شیطان،روش های گمراهی در تحلیل فکری می باشد چراکه شیطان هزاران سال خداوند را عبادت می کرده و بسیاری از مسیرها را می داند و وقت معلوم دیگر کفه ی عباداتش کاملا هدر رفته شده است و آنچه به ظلمت است نفوس بد خواهان و شیطانِ کاملا گمراه بدون اثر فریب است.(یعنی اثر فریب بواسطه ی عبادات بدست آورده و چون رانده شده ی الهی است اعمالش به شکل فریب هدر می رود)پس وقت معلوم که پیش از قیامت می باشد موقعی است که روند سوء اعمال کاملاً معلوم شود و چون روزی درستکاران قدر نامحدود و حتمی(که برای خداوند معلوم)می باشد،از گزند وسوسه ی شیطان حفظ می شود و تمام عالم امن شده و آسایش حکم فرما می شود و هرچه که شیطان از گذشته بواسطه ی فریب درنوردیده بی اثر می شود و ظهور جلوه ی امامت(عج)تحقّق می یابد.پس ظلم و ظلمت به هر شکل قدر مشخص و محدود خواهد داشت و خوبی ها و آسایش قدر نامحدود دارد چراکه خداوند خوبی ها را به خودش وصل کرده و ظلمت را دور از خودش رانده شده حفظ می کند.و خداوند نامحدودترین است.تا رسیدن خوبی ها به خداوند در قیامت  و دور شدن کژی ها از خداوند در قیامت،خداوند یک پیش زمینه را لازم و حتمی فرموده و آن پیش زمینه از وقت معلوم که محاکمه ی دنیایی ابلیس است شروع می شود ،سپس میزان خوبی ها و میزان بدی ها در دنیا عادلانه می شود و سپس در قیامت حساب کامل انجام می پذیرد.به این معنی که قدرت از بین رونده ی شیطانی که برای امتحان و معلوم شدن میزان خوبی ها جدا از بدی هاست روز به روز در حال کم شدن تا از بین رفتن قطعی است و عدل درستکاران در حال غلبه بر ظلمِ بدکاران است و از وقت معلوم فقط عدل درستکاران به امامت حضرت بقیّة الله(عج)جاری می گردد.

به مثلِ خود

به مثلِ خود هزار در هزار ساخته ام

به صهیونیست بارها اثر گداخته ام

یکی زمن چو بر زمین خُورَد دوباره ببین

هزار تا هزار می شود که تاخته ام

نه ترس از فسادِ صهیونیست داشته ام

زِ ترسِ رَبّ عالمی خزان نواخته ام

به راز

به سوی کعبه چون نگاه می کنم ز هر مکان

کنار کعبه ظلم گشته مانعی به هر زمان

دهد توانُ مال را به هر یهود در جهان

بِکُش تو ای رسول آل آن سعود در نهان

که غزّه گشت در غمی چنین،یتیم شد فزون

و زن بدون مرد شد شوهر بدون زن چنان

شهید شد چه طفل ها،زنان و مردها ز ظلم

سعود با یهود شد نجس،چه نحس گشت آن

غروب دلنشین طلوع ده به غزّه مرهمی

شفا رسان به طفلُ مادرش و با پدر عیان

رسول در کمان گذار از خودت تو تیر خشم

ظهور ده به جسم دشمنان خطر زِ هر خزان

خزان دهد به هر شتا نفَس و می دهد همان

فتاده می تپد بهارِ تازه تیرِ هاتِفان

که تاب دشمنان ستانده می شود ز هر سیف

دوباره فصل را ورق بزن به راز شد خزان؟

چونان رگبار بر یهود و آل سعود ببار تا از بین بروند:

(نذر کردُ مرا بر باران انداخت

کفر من زِ حسد در کفران انداخت

ظلم من زِ حسد در بی چیزی داد

آب شستُ مرا رگباران انداخت

نفسِ امرِ بدی ها را سودی نیست

نفسِ مطمَئِن بر دلداران انداخت

چون طَمَع بِکُند هر ظالم بر من

بکر خوانده مرا بر بد کوران انداخت)

خوش نداریم

می خواهم ستم از غزّه دور گردد

صهیون سرنگون از کرده کور گردد

می خواهم ایالاتی که شد مُتَّحد

در آفاقِ هر مُلکی چو مور گردد

بر این واقعیّت پند جور کردم

شاید پند آسان رفت،جور گردد

بی این پند آسان تر جهان بِشورد

آخر ماجرا جو محوُ بور گردد

عقب بنشین

هشدار خیرخواهانه به امریکا:

بنشین عقب که بدتر نَشَود 

صهیون تو را ز آن سر نَجَود

بد خواه تر ز خود خواه کجا؟

در واقعیَّتی جنگ شَود!

به میان میدان آمدن بسیجی

به ماجرای ظلمُ کین ماله می کشند چرا؟

که دشمنی لگد زند باز می زنند تو را

علی(ع)به چاه،سر نهان خار در گلوی علی(ع)

مرض ز کینه را چرا ساده می کند به سرا؟

به دستور من

به دستور من به هم تنیده باش،گنبد پوشالی

به وقتی که می رسد نهان و فاش،گنبد پوشالی

نهان می شود عَدو کورتر رَوَد پِیِ بی انجام

زمان فاش می کند تو سست لاش،گنبدِ پوشالی

 

چرا به گرداب یهود افتادند

یهود از موشَک زود افتادند

نفوذ کن در شبُ روز بر آن لاشه

ببار یا رَبّ به شنود افتادند

خشم

آتشی از خشم ریزد بر سرت ای صهیونیست

کهنه زهری گُر بگیرد در برت ای صهیونیست

تا بسوزی از بلندی ها و پائین ها به نیست

سرنوشتت پست تر در آخرت ای صهیونیست

یا صاحب الزّمان(عج)

به ثمر می رسد زیر شکنجه آرمانِ انقلاب

ز غزّه می رود ظلمُ فساد دودمانِ منجلاب

تو بیاییُ مظلوم ز کفرُ ظلم می شود رها

همه جا رنج سختی به شتاب می رود چو انسلاب

 

تشنگی چه کهنه می کند گلِی را 

تشنگی چه پیر می کند دلی را

گریه می کنم ز دل به ناله گویم

آبِ چشمِ دل ندید محفلی را

تشنگی به تیر رس شَود شتابان

بعدِ تشنگی ز آب نی گُلی را

تازه دیده ام چرا حسینِ مظلوم(ع)

تا به تیر رس رساند حاصلی را

بهترین شفای نابِ طفل معصوم

تشنه رویِ نی خبر دهد علی(ع)را

بعدِ او سرودِ عالمی همین شد

:داد تشنگی شفایِ عاجِلی را

به صبح فردا

بسمِ رَبّ ز جمعه خواب می شوید

هو به عشق تو شعر تازه می بوید

عاشقانه به صبح جمعه می گویم

آفتابِ طلوع را حسین(ع)جوید

خیسُ تازه به زیرِ بارشت باران

مهدیا(عج)تو نشاط هرچه می رویَد

هرچه نیست بدونِ هرچه می داری

ای عجین شده نورِ دل به بازو،ید

جسمِ خود بِدَهم به بادِ پائیزی 

تازه از تو سِرشته باد،تا گوید

 ای شتابِ رسول(ص)با حسین(ع)دیدن

آسمانِ سرشته را علی(ع) جوید

یک مرتبه

بنشسته غروبی به طلوعی همه در عصر

بنهفته غیابی به ظهوری شده هر عصر

معصومه(س)غروبش به طلوعش شده یک کُفو

یک مرتبه الله دهد از تو خبر ، عصر

با عشقُ رضایت برِسد یک شبه دلدار

این شهد شهادت شده آفاق نظر عصر

 

صهیون تو به جهنّمِ معرکه آثار تباهی

هی در پیِ نخود سیاه به بازار سیاهی

بی ریشه ی تنیده به جاه نجاساتُ حرامی

چون عنکبوتی که تار به اطراف چاهی

یعنی که  ز فسادِ خودت به مکافات بیفتی

برنامه ی فساد و ظلم چنین بود به کاهی

یا امام حسن عسکری(ع)

سلام شمع وسعت گرفته تا بی نهایت

امام عسکری(ع)نورِ صبح اوَّل به غایت

رسان به دل شفا از ستونِ قائم(عج)به هستی

به من بگو به عشقت چگونه باشم فدایت

به عشقت مداوم از دل به شعر سرودم

تو را دوست می دارم با تمام وجودم

نبودم، اگر معنی ات نبود به عالم

به این زندگی معنی از تو شد همه بودم