از شبِ قدر صدای ربّنا می آید
ذکر حسینِ(ع)زمان از منا می آید
درشبِ قدر نهفته شد هزاران ماه
ذکر حسن(ع)به علی(ع) آتِنا می آید
به ضربتی که بر رأسِ علی(ع)افکند نوشتم
سلامتیِ آن خونِ جَلی سربندِ بهشتم
چه ضربتی که قرآنُ نبوَّت رخت نبندد
امامِ دل شد خونِ علی(ع)با حقّ بخندد
اگرچه کفر با ظلم بِبُرَّد رأسِ علی(ع)را
شبیهِ کف ز آب رفت به دوزخ رخت ببندد
به ضربتی که بر رأسِ علی(ع)افکند نوشتم
به کینه مبتلاییُ علی(ع)شد رأس نوشتم
"نوشتم": منظور این است که خون هر شهید به تأسّی از خون علی(ع) از گذشته تا همیشه حماسه می آفریند.
شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ
محفِلِ علی(ع)صبح بسم اللهِ کامل قرآن
مرهَمِ شفا راه آباد کند تا منزل
روزه که به خوبی مناجات دهد دل قرآن
علی(ع)قرآن ناطق، با سکوتش حتّی
به قرآن صبح شد یک شب ز الله یکتا
مُحَمَّد(ص) داد بالا دستِ حیدر(ع)دستش
شبی شد قدر ،حیدر(ع)صبح شد بی همتا
هر کسی کو دور ماند از اصل خویش
بازجوید روزگار در وصل خویش
آدمی تاوان ظلم را می دهد
می رسد در راه عشق با خرد
مولوی با دل رساند پیغام خویش
می شنید،دشمن زند همواره نیش
بشنو ای دل اصل عدل را از علی(ع)
بر خودش هر نیش را، عدو زد جلی
با علی(ع)شد هر سکوت در هر جفا
می شکافد آن سکوت دل در خفا
روزگاری آن سکوت بنهفته کشت
حرف ها شد مثل رود پیمانه گشت
رود هایی چون بشست دل ها ز ظلم
می شود عالم دوباره دریای سلم
می رسد فرزند از علی(ع)وقت صبر
می کشاند صبح حق از شب ستبر
(رسول الله(ص)و علی(ع)حق مرتبت
یکیست این راه که به مهدی(عج)عاقبت)
با علی(ع)در رهِ ماورا خوش بوده ایم
در بَرَش در شبِ این سرا آسوده ایم
یا علی(ع)عشقِ تو آسمانی می دهد
آسمانی شده دل،علی(ع)شالوده ایم.