به حرام بود رزقِ ترسناکِ آن یزیدها
خَطِ خونِ طفلِ شیر خوار می دهد شهیدها
وِی یزیدِ ناپدیدُ،او شهیدِ وجهِ الله
و همیشه خونِ طفلِ شیر خوار زد پلیدها
به رزقِ روزُ ،رزقِ شب به شب تلاش می روی
نکنی تو باز دربِ رحمَتش به هر کلیدها
که شکست هر کلیدِ ظلمُ کفرُ هر نفاق ها
و ظهور رزق هست از حسینُ(ع)آن مریدها
آن روزگاران به تضاد با دین پرداختند و نوعی رزق حرام به پیش مردمان تداعی کردند تا ارزش های دین به فراموشی سپرده شوند.به این منظور لازم داشتند بر علیه حق صف آرایی کنند تا مانع ظهور حق شوند چراکه ظهور حق باطل را از بین می برد.حضرت امام حسین(ع)و یاران ایشان به سمت کوفه رهسپار شدند تا ظهور حق را ممکن کنند و رزق حلال و مورد خواست الهی را محقق فرمایند،یزیدیان در کربلا مانعی برای این مهم شدند و رزق تحقق یافته به بهترین شکل ممکن از کربلا ظهور پیدا کرد و هنوز مردمان اگر چه همه ساله آثار این رزق الهی را مشاهده می کنند اما تا ظهور منجی عالم(عج)این رزق الهی به سعی مردمان بستگی دارد،اینکه آدمی به این بینش برسد که سعی و تلاش شبانه روز به روزی درست چیست و چگونه ممکن می شود و اینکه انسان مدرن بسیاری از سختی های طاقت فرسا و گاهی کشنده را تحمل و تحمیل می کند تا به رزق نادرست و شاید مقدار کمی درست برسد جای بسی تفکر دارد.و باید دانست که انسان به هر شکل متحمل سختی هاست و نمی شود از این مهم غفلت ورزید چه بسا برخی احتمال آسایش بدون سختی را مطرح کنند که ممکن شدن این مثل آورده ی درست یا غلط دیگری یا سعی دیگری است و یا خواست الهی.به هر حال سعی و تلاش و سختی وجود دارد یا به حلال یا به حرام.
با توجه به این که تحقق روزی فقط از سوی خداوند است و خداوند نور آسمان ها و زمین است که آن نور مطلق به وجود آوردنده یا منشاء بیرونی ندارد و همه ی نورها و هرچه را بشود وصف کرد را آفریده که اگر از نور خودش جدا کند به نیستی می برد و اگر به نور خودش برساند به آن هستی و آسایش داده است.بنابراین طفل شیرخوار حضرت امام حسین(ع)را به طور مطلق به نور خودش رساند و یزیدیان را به طور مطلق از نور خودش دور ساخت تا به رزق حرام یا جهنم بروند.یعنی یزیدیان به دلیل مخالفت و دور شدن از خداوند به رزقی که عذاب آور و بی مقدار است رفتند،رزقی که حرام و بی مقدار است و خداوند بندگانش را از این رزق برحذر داشته است.بنابراین حقیقت روزی درست رضایت خداوندی است که آن روزی را تحقق داده و رضایت الهی در بهترین وصف ممکن فدا شدن طفل شیر خوار حضرت امام حسین(ع)در مقابل ظلم یزیدیان بوده است.و همه ی آنان که به میزانی از رزق حلال الهی دست بیابند این مهم را می بینند.همان طور که مشخص بوده حضرت علی اصغر(ع)داشته ی ارزشمند امام حسین(ع)می باشد که آنگونه که قابل وصف نمی شود در مسیر الهی فدا می فرمایند و خودشان و یاران عزیزش در راه الهی به شهادت می رسند،این یک مسیر کامل و غایی برای رسیدن به روزی الهی است هر چند مدتی هم در این دنیا سپری شود و دنیا مزرعه ی آخرت است و می شود گفت خداوند پس از اتمام امتحان ها همه ی ابعاد دنیا را از بین می برد و ماهیتی از زمین که ماورای زمین این دنیاست محکم در برابر همه خواهد بود.یعنی اگر دیده شده که آدمی در حالی که جسمش در برابر مشاهده ی دیگران است در عالم ماورا آمد و شد دارد باید دانست که در عالم بالاتر مسلط بر امور دنیایی بوده است.
