فروغ شاه راهِ صبحِ آن ظهور
زِ زهرِ کینه شد شهید وجه نور
امام ایستادگی امام هادی(ع)
مقاومت شود به لطف هو صبور
از زمین صدای تازه ای رسد ز هر کجا
مرگ آن نژاد پست را خبر دهید تا
دامِ صهیونیستی رسد به مرگ هسته ای
چون که امریکا نهادِ مردَنی و بی خدا
مقاومت رسم پروردگار
می رسد از نبی(ص)یادگار
قتلِ ظالم رَوا تا طلوع
مقاومت با جهان سازگار
بودُ همواره این شد فقط
از خداوند شد ماندگار
(طرفداران برقراری عدلُ امنیّت:عده ای طرفدار برقراری عدل و امنیّت در جهان هستند اما جانُ مالُ ناموسُ آبرو در این راه نمی دهند.عده ای برای برقراری عدلُ امنیّت حاضرند جانُ مالُ ناموسُ آبرو را تا حدی بذل کنند و عده ای کاملا بذل می کنند.
مخالفان برقراری عدلُ امنیّت:عده ای مخالف برقراری عدل و امنیّت در جهان هستند اما اقدامی ندارند با این ها فعلاً کاری نداریم،عده ای تا حدی مخالفت می کنند که با اینها مقابله می کنیم و عده ای کاملاً و ظالمانه مقابل عدلُ امنیّت اقدام می کنند که اینها را می کُشیم چون کشتن اینها لازم و جایز است ،کشتن نظامیان امریکا و غرب و امثال آنها خصوصاً جایی که مانع تحریم و از بین بردن رژیم صهیونیستی می شوند کاملاً لازم است.)
بزن ز تیرِ خشم،آن نهان سرای ظلم را
نهان تویی که بی مزار گشته ای به ماورا
چهارمینِ نسل از علی علی علی علی(ع)
دهد تو را نهان ندید دشمنت،چه غم تورا
یَمَن به زیرِ تیرِ دشمَنت،همان یهود پست
بزن که شیعه در یَمَن یتیم گشت در سرا
ز جهان قطع می شود دگر سرابِ قطع نامه
بِدَهد آفَریدِگار انقلابِ خلع نامه
که شود خلع این سلاحِ صهیونیستی ز دهر
به تو ای غرب پرت می شود تمام تیرِ قهر
هشدار به عربستان،امارات و به دنیای عربِ وابسته به غرب:
غَرب تا عَرَب شود ز نقطه اش به فتحه می رود
داده آبروی خود زبیر ، پیشِ طلحه می رود؟
این دگر نمی شود که مُرد طلحه با زُبیرِ آن
قاه قاه جهلِ مست هم ز صبح صیحه می رود
به خواب زد خودش نشنید این صدایِ طوفانی
نمی شود دگر به جهان وقوعِ مکر از جانی
سرابِ پستُ سُست ،بسوز در سرایِ پوشالی
سریع بود مکرِ علی(جلَّ جلاله)و بود پنهانی
چنان خدایِ دهر شدید می دهد موشک
روانه می شود به سرایِ عنکبوت آنی
در خبرها می بینیم شورای امنیت سازمان ملل عملیات تروریستی را محکوم می کند،چراکه مشخص شده شهدای این حمله ی تروریستی هیچگونه حمله ای به هیچ کدام از مواضع تحت حمایت سازمان ملل نداشته اند و اگرچه ایران اسلامی به گفته ی شهید حاج قاسم سلیمانی بنای شلیک موشک به آن مواضع مورد حمایت سازمان ملل(از جمله رژیم صهیونیستی)را نداشته است اما سازمان ملل همواره بر علیه این مملکت بیانیه و ضدیت ظالمانه صادر کرده است و وقتی این سازمان ظلم آلود متوجه ی عدم حملات موشکی ایران شده است مجبور به اظهار محکومیت حمله ی تروریستی است چون امریکا و رژیم صهیونیستی مسئولیت این حمله را نپذیرفتند و داعش پذیرفت.از آنجایی که کشورهای مورد حمایت سازمان ملل نپذیرفتند پس سازمان ملل فرصت مکر و اظهار محکومیت دارد.با توجه به اینکه امریکا رسماً تولید داعش را اعلام کرد و این عملیات به شیوه ی صهیونیستی داعشی بوده است بنابراین مشخص می گردد سازمان ملل که توسط امریکا به مرگ و پوسیدگی کامل می رود برای اثر گذار بودن مکارانه بایستی محکومیت چنین عملیات تروریستی در کشورها را مدیریت مکارانه کند تا حقه ی تاریخی که نخ نما شده بیشتر از این معلوم نشود.به این مفهوم که ذهن ها از مدیریت امریکایی و ظالمانه بر سازمان ملل منحرف شود و ملل مختلف بازیچه ی امریکا و ابرقدرت های ساختگی بمانند تا این مدیریت شیطانی که بنای آن ابتر است همچنان ملت ها را به بی فرهنگی و ابتذال بکشاند و در هرج و مرج بر صدر واقعیت بنشینند و اظهار قانون مندی کنند.در حالی که اوضاع خراب تر از آن است که فرصت این اشتباهات مانده باشد.یعنی ایران اسلامی با عقلانیت و داریت اعلام کرد برای زندگی معمول که عده ای بتوانند دموکراسی کنند و شرایط ملل مختلف را تعامل کنند رژیم صهیونیستی باید از صحنه ی روزگار حذف شود چون کاملا ساختگی و مخرب است.حذف آن هم به شکل سیاسی و نه با حمله ی موشکی کاملا آسان و شدنی است و پیش از آن خود سازمان ملل باید متحول شود این پتک های وتو و روش های گاوچرانی در سازمان ملل باید حذف شود وگرنه چرا ملل مختلف در سازمان عریض و طویل بنشینند و با انگشت نما شدن برای یه عده وحشی که تولید کننده ی صهیونیست،داعش،وهابی گری،جنگ شیعه سنی،انواع سلاح های مخرب ....به هر سازی برقصند؟دلیل این موضوع مکر و وحشی گری است.قانون گذارهایی که به سلاح مخرب هسته ای تکیه دارند، فرهنگ مکر و سلطه سازماندهی اصلی سازمان ملل است.وقتی ملل مختلف به مکر و با وحشی گری و احتمالا از روی ناچاری به این سازمان با مدیریت شیطانی وارد شده اند اگر بخواهند در مرز بوم خودشان از قوانین این سازمان پیروی کنند طبعاً شیوه ی وحشی گری به مرز بوم سرایت می کند و اگر نه تولیدات امریکا و غرب وحشی هر از گاهی عملیات تروریستی انجام می دهند.پس به خوبی مشخص می گردد ملت ها به لحاظ وحشی گری ضعیف بوده اند و ابرقدرت هایی همچو امریکا به لحاظ وحشی گری قوی بوده اند و این سرایت وحشی گری که به ضرر امریکا باشد به مذاق امریکا خوش نمی آید چراکه می خواهد فقط خودش وحشی و مخرب قدرتمند باشد.غافل از اینکه به هشدارهای ایران اسلامی توجه نکردند و معادلات کاملا بر هم خورد و وضعیت پیش رو این چنین است:
دخالت های سلطه جویانه ی امریکا و غرب برای ورود به اوضاع جنگ اوکراین منجر به تبادل بسیار سلاح،بمب و موشک شد که این تجارت به قدری رونق پیدا کرده که به راحتی سلاح به دست جوامع ضعیف افتاد و به شکل پراکنده و غیر قابل رصد مهندسی معکوس و تولید انبوه شد.پس عملا رژیم صهیونیستی توسط اعمال امریکا از بین رفته تلقی می شود و فروش اسلحه با مدیریت سازمان ملل بوده است چراکه سازمان ملل از امریکا و رژیم صهیونیستی حمایت می کند و از این بدتر در بزنگاه ها امریکا و غرب سازمان ملل را مدیریت کرده است.که این عارضه ی خطرناک نشان دهنده ی بروز مدیریت وحشیانه و مکارانه در سازمان ملل و بر سازمان ملل است.یعنی اگر توانایی منحل کردن رژیم صهیونیستی در سازمان ملل از بین رفته باشد با موارد زیر که البته ناگوار است روبرو می شویم:
.اثر تعامل ملل در یک سازمان ساختگی که به نفع غرب و امریکا عمل می کند از این هم کمتر می شود تا سازمان ملل تبدیل به سازمان غرب و امریکا شود.
.عارضه ی وحشی گری مکارانه که تولید امریکاست در چگالی بالا بر ضد غرب و امریکا و رژیم صهیونیستی شکل می گیرد.
.همه ی ملت ها حتی ملت های غرب و امریکا متوجه ی اثر بخش بودن عارضه ی وحشی گری بر علیه رژیم صهیونیستی می شوند یعنی در دسترس ترین و بی نقص ترین تعادل از بین رفتن وحشی گری با همان وحشی گری می شود.
۰ملت های ضعیف که مورد حمله ی رژیم صهیونیستی،امریکا و هر ابرقدرت ساختگی باشند خودشان را بلا فاصله مجهز به همان سلاح هایی که وحشی ها تولید کرده اند می کنند و رژیم صهیونیستی را ساقط می کنند(کاری که الان دارد انجام می شود و بیشتر می شود)
.باز هم ملت ها برای تعامل در سازمانی که ماهیت مدیریت وحشی گری نداشته باشد جمع می شوند تا سازمان ملل جدید شکل بگیرد.
.اگر سازمان ملل جدید شکل نگیرد مساله ی قطبیت نا متعامل شکل می گیرد و خطر تهاجم هسته ای را افزایش می دهد.
.ابرقدرت ها اطلاع کافی دارند که بازنده ترین کشورها در حالت عدم تعامل کشورهای مجهز به بمب هسته ای می باشند چراکه بدون اینکه حمله ای به آنها بشود در بهترین حالت ۹۹ درصد احتمال انفجار بمب هسته ای درون کشورشان به علت نفوذ و برانگیختگی سیاسی وجود دارد(یعنی ۱۰۰ در صد)بنابراین حتما سازمان ملل جدید پیش از منحل شدن سازمان ملل فعلی تشکیل شده است.چراکه هیچ کشوری از ابرقدرت ها در کشور آنان سرپیچی نکرده که بهانه ی حمله به آن داشته باشند(و طبق همان قوانین که توسط ابرقدرت ها وضع شده آزادی در دفاع مشروع و مدیریت داخلی هر کشور کاملا در قوانین بین المللی پذیرفته شده بوده است)و بر عکس امریکا همواره در حال سرپیچی از قوانین بین المللی و داخلی بسیاری از کشورها بوده است اگر چنین حمله ای انجام شود منحل شدن و تخریب ابرقدرت متعارض فوری است.چون ساخت سلاح هسته ای به سرعت چرخش موتورهای با فناوری بالا بستگی دارد که سال ها پیش این فناوری در سرتاسر جهان لو رفته و در دسترس قرار دارد.یعنی ضعیف ترین ها ابر قدرت ها می شوند که این خوب نیست.
.راه حل موثر و درست این بود که سازمان ملل فعلی در همین وضعیت کهنه و پوسیده انحلال رژیم صهیونیستی و برگزاری همه پرسی به نفع فلسطین را به سمع همه ی ملت ها برساند و ابرقدرت ها برای تصرف و خلع سلاح رژیم صهیونیستی به نفع فلسطین اقدام کنند و نسبت به حفظ مواضع خودشان برای مدیریت اوضاع خودشان در تعامل با جهان کوشش کنند.
اگر گناه کوهِ مرتفع به دهر می شود
علی(ع)به کاه می کشد گناه تا که شر جَوَد
بخور ز کاهِ هر گناهِ دهر صهیونیستی
بمیر در خودت به سادگی به میلِ نیستی
حسین(ع)دگر به زیرِ چکمه هایِ شمر نیست
جهان به زیرِ جایِ پای او چو ذرّه زیست
چنین به معرفت دهد حسین(ع)دهای عقل
شهید را حسین(ع) ز خونِ پاک کرد نَقل
به زودی:که روز شب به انتقام رسید از نهاد
و ناگهان سراب صهیونیستی فتاد
بزن فقط نهادِ پستِ صهیونیستی
که هر چه می شود ز مکر آن به چیستی
وگرنه کو بهانه ای که مردُمان کُشد؟
ترور و بمب حرفه اش به حذفِ هستی
که وَهمِ در سرابِ پست گشت ظلم ها
چه فتنه ای سرایتش چنین به پستی؟
شهید می کند و نیست می شود خودش
جنایتی که احمقانه می رود به نیستی
به وصل عشق می رسد فصلِ غمناک
که سالگردِ حاج قاسم دهد پاک
غبارِ غصّه پاک شد از تو مادر(س)
بیا وجودِ دلنشین ، نورِ افلاک
دلیلِ زندگی فقط گشت مادر(س)
وگرنه میلِ جسم می رفت در خاک
غروبِ غم طلوعِ شادی رسانید
فروغِ غنچه داد گلبرگ هر چاک
سازمانِ ملل چه تلخُ واقعی به سمتِ مرگ شد
بی نِقاب، فقط به رسمِ داوری به نفعِ گرگ شد
حیفِ رأیِ مِلل به هرچه خواستن زِ سازمانِ کفر
هرچه رأی برایِ نفعِ انگلیس چون تگرگ شد
خونِ بیستُ یک هزار کشته بی اثر ز دیدِ سازمان
سازمانِ عِلل چه نامِ خوب تر به کهنه برگ شد
بغض آسمان
نمی شکند چرا به نفع کودکان
غصبِ جاهلان نمی رود چرا ز رسم جهان
بغضِ آسمان
به ابر غم کنایه ای بزن تا ببارد بر جهان
صدای آشنا ز دور می آید
می شنوی؟
فقط علی فقط علی(ع)
صدا زِ نورِ منجلی
به عدلُ داد منتهی
فقط علی(ع)عجب شَهی
به راه او فدا شدن
به عشقُ هم صدا شدن
چه رمزُ رازِ قابِلی
فقط علی(ع)فقط علی(ع)
گناهِ من بِبَر علی(ع)
کمَم مرا بِخَر علی(ع)
به راه خود بِکِش علی(ع)
خدایِ شه دَهِش علی(ع)
فتاده ام ز گیوه ات
مرا بِبَر به شیوه ات
اراده ای قوی علی(ع)
چو برقُ زَر رَوی علی(ع)
به جانِ من نظر بده
به خود مرا خبر بده
شهیُّ دلبَری علی(ع)
مهیُّ سروری علی(ع)
چه عاشقانه با دِلی
فقط علی(ع)فقط علی(ع)
غروب یک اثر دهد
طلوع را ثمر دهد
بریده سر حسین(ع)به خون
و فصلِ غم فقط خزون
طُلوعِ صاحِبَ الزَّمان(عج)
بیا و با دلم بمان
شعور آدمی ستم
اگر نبود شعر غم
به عشق می کُشی مرا
به لطف می کِشی مرا
چه لطفِ بیشمارِ هو
نشاطِ خوشگوارِ هو
غبار غم به شانه اش
فدایِ چینِ چانه اش
شهیدِ صبرُ حوصله
سخن به وقتِ هلهله
چه عاشقانه حاصلی
فقط علی(ع)فقط علی(ع)
ترکشی ز تیر انگلیس سازمانِ ملل را کُشت
آن معاهِده ی بالفوری که تیغ کینه کشید درُشت
این ستم نمایِ آشکار بودُ کفر نمایان شد
بی هدف به هر چه عدلُ داد،کرد هوشُ حواسش پشت
سرایَتی ز کذبِ عامِدانه سازُ کارِ این جهان خراب کرد
دروغ در دروغ چیدُ با وِتُو سَرُ کارِ این جهان سراب کرد
زمان به انقباضُ این بشر رجوعِ واقعی نمی کند به عقل؟
عجول گشت ظلمُ بهرِ کفر سازمان این جهان به خواب کرد
سیّد رضی رسید پیشِ صاحِب الزَّمان(عج)
شهید بودُ شد شهیدِ غائب از زمان
به پیش رفت لحظه های آخرَ الزَّمان
تپید هر نفس چنین مصائب از زمان
که ظلم در سرابِ بیشتر به سر شود
فقط شهید ماندُ ظلم بی اثر شود
امُّ البنین(س)شفایِ تازه می دهد همیشه
بر دردُ رنجُ غصّه مرهَمی دهد همیشه
عبّاس(ع)آن وجودِ پهلوانِ از علی(ع)
بر ظالمان سزای لازمی دهد همیشه
برای شهیدان:
شبِ من به صبح نزدیک است
شبِ ظلم محوُ تاریک است
دِلِ من بَقیّه از خاک علی(ع)
گلِ من برای افلاک علی(ع)
دلُ تَن جدای هم گردیده
تنُ گل برای هم گردیده
تنِ من به خاکُ گل بسپارید
دلِ من به یادُ دل بسپارید
به اثر چو روح نامیده اند
دلُ هست روح،تابیده اند
دلُ هست روح،دل هست روح
همه راز شد مگو،جست روح
ای اجنبی: راحت بخواب فکر انتقامِمان مکن
گر خواب یا که هوشیار گورِ خود بکن
روزیِ مرگ با شهید هست محفِلی
چون بعدِ مرگ می رسد به نزدِ او علی(ع)
روزش به مرگ شب شود یهود بی پگاه
در صبح آخرت شهید می کند نگاه
عیسی(ع)به پیشِ صاحِب الزَّمان(عج)به سروَری
حسرت ز ظلم آن زمان عذابِ بدتَری
وقتی خدای می زند یهودِ اجنبی
مؤمن کمک بکن خدای مثلِ هر نَبی(ص)
سلام، صلیب شد بهانه ای برای آن فرار
فرارِ نفاقُ کفرُ ظلم،این تویی که بر قرار
سلام مرا به نزدِ آن امام عصر(عج)هم رسان
بگو که فِتَن به آخرَش رسد ز رسمِ کردگار
غَمِ مَنُ نگاهِ تو
شَبِ منُ پگاهِ تو
ببین چه تازه می شود
نگاه مثل ماه تو
به یاد روز های خوش به یاد زندگی
به یاد عاشقانِ با حسین(ع)به بندگی
به یاد هر شهیدِ جنگِ های تحمیلی
به یاد حاج قاسم ،سر کن برهنگی
به مرگ کرده ای شروع پس بمیر
شهید بی هَراس ، مرگ شد حقیر
ز ترسِ مرگ روزُ شب به خوابِ تلخ
به خوابِ تلخ،صهیونیست شد اسیر
تا شهید بر زمینُ خاک افتاد
تا تمام آسمان نظر به او داد
آسمان بلند شد به رقصُ آواز
چون نفاقُ کفرُ ظلم مُرد در باد
شد زمین به پیشِ آسِمان شتابان
جاودانه ماند هر شهید در یاد
انتخاب کن،به انتخاب آمدی بَنی آدم
از خودت به دور کن ستم و هر بدی بنی آدم
شرح ماجرا بدونِ انتخاب بی اثر گردد
کن برون ستم و مکرِ غیر یا خُودی بنی آدم
ظالمان چگونه غصب کرده اند آن فلسطین را؟
چون بدونِ انتخاب نیست درصدی بنی آدم
هرجُ مرج شد نتیجه در نبودِ رأی ز مردم
از ستم ،بدونِ رأی کی رها شدی بنی آدم؟
به راه مرگ می رود نتانیاهو در کثافت
به دوزخی که چرکُ داغ با آتشی ز آفت
که ظلمُ کینه در جنونِ کشتارُ مسخُ گنگ
شعورِ ظلم کور گشتُ شد دورتر ز رأفت
به لعنُ در عذاب شد فقط ظلمِ مسخِ کشتن
چراکه نظم ،ظلم را به دوزخ بَرَد به خفَّت
اسیرِ دامِ مکر شد نتانیاهو پوچ عاری
شهیدِ قدسُ غزّه نزدِ الله شد به الفت
به شمرِ این زمان به امریکای صهیونیست
بگو بمیر در خودت میرا به سعیِ نیست
که زندگی برای مردمی چه خوش گوار
بمیر ای شیوعِ هر مرض به روحُ زیست
چو انگلیس کور بود در فساد خویش
به ثقل آن فساد ساختند صهیونیست
و سازه ای که سستُ پست گشت روی کور
به تارِ خود بِپیچ عنکبوتِ سر به نیست
به آسمانِ معرفت سلام می کند
علی(ع)برایِ عشق اهتمام می کند
علی علی علی علی علی علی علی
شروعِ جمله ختمِ یک کلام می کند
دلاوری ز کعبه تا به خانه ی رسول(ص)
رسول(ص)با علی(جلَّ جلاله) علی(ع)امام می کند
به شیعیان صراط مستقیم می دهد
به کفرُ ظلم راه خود حرام می کند
به یا علی(ع) شروع عشق تازه می کند
به کفوِ دخترش علی(ع)تمام می کند
به عالم ز عشق گفته ای شهید
به پابوس عشق رفته ای شهید
بنازم به رسم معرفت و عشق
به دامان عشق خفته ای شهید
ز هر خنده ات خلاصه گشت عشق
به آداب عشق تفته ای شهید
بنویس به هستی که تو بستی به علی(ع)
دادی به همان عهد تو دستی به علی(ع)
آن نور چه پنهان زَدُ امضا زِ علی(جلَّ جلاله)
تا بوده زِ زهرا(س) همه هستی به علی(ع)
بچرخ روزگار در مدارِ عشق علی(ع)
که گشت بی نشانه آن مزارِ عشق علی(ع)
بمیر دشمنش ز زورُ بازوانِ علی(ع)
زمینُ آسمان زِ کِردِگارِ عشق علی(ع)
چنان زمین به آسمان نگاه داشته غم
طلوع در غروب رهسپارِ عشق علی(ع)
به پیش رفت هر زمان و پیش بُرد جهان
جهان به هر زمان داغ دارِ عشقِ علی(ع)
همیشه دیده ام که عشق ارثِ فاطمه(س)شد
سخن ز حرفِ عشق یادگارِ عشقِ علی(ع)
بگو سخن تو با علی(ع) ز دردُ غصّه
برای دشمنت سکوت شد چو قصّه
چو قصّه ای که ناگهان سکوت کرد
و قصّه را تمام شمع فووت کرد
چه فاتحان دهر گفته اند قصّه!
علی(ع)سکوت کرد در فشارِ غصّه؟
نگفته اند چون علی(ع)اسیر بود
فدک که بی علی(ع)نه با غدیر بود
دگر که می شنید حرف از علی(ع)
نهان ز دهر شد چراغِ محفلی
سخن به قدر عاشقان علی(ع)رساند
به فهم عارفان فقط علی(ع)بماند
جدا ز حق کُنان سکوت کرده اند
یهود مدح در قنوت کرده اند
به غزّه غم ز غربُ صهیونیستی
سعود در سکوتُ رقصِ نیستی
دعا کند سعود از برای خود
سکوت کرد گفت این نوای خود:
به خون شو غزّه چون یهود مثلِ ماست
یهود سود ما به مثل نان به ماست
فقط علی(ع)سخن دهد به عدلُ داد
و بی علی(ع)دِرو کُند ز هر چه باد
علی(ع)به ظلم می زند چو طوفان
سعود می کند سکوت در فان
سعود می شود فنا به باطلی
شعور می دهد سخن فقط علی(ع)!
هر سکوت غیر از سکوتِ علی(ع)به ناتوانی
هر سخن که هست از سکوتِ علی(ع)چه آسمانی
این سخن به پیشِ آسمان همه بهرِ حق گردید
بی کوثر(س)نمی شود سکوتُ سُخن به حق تابید
دختری و همسری و مادرِ اهل البیتُ نَبی(ص)
با علی(ع)کوثر(س)رساند باورِ اهل البیتُ نَبی(ص)
ببین نگاه تازه را
به دیده اش سکوت می کند تماشا
بگو سخن ز تازگی
شنیده ام که فکر می شنید آن سکوت را
بچش ز طعم تازه ای
سکوت طعم فکر می دهد
بِبوی عطر تازه
به عطر آن سکوت فکر کن فقط
سکوت تازه لمس کن
به تازگی سکوت فکر می کند و لمس می شود
سکوت کرد علی(ع)
به فکرِ آن سکوت
بگو سخن
به هر نهادِ ظلم هیچ پایِگی قرار گشت
به خلُق خویِ کفر هیچ مایگی قرار گشت
که هیچ مایه گان به هیچ پایه ای نمی شوند
به ظلمِ پست جهلِ تن نَمایگی قرار گشت
چو آدمی ز حیله ای هبوط کرد از بهشت
به امتحان به جسم رنجِ سایگی قرار گشت
(وقتی حضرت آدم(ع)فریب شیطان را خورد و عصیان کرد بلافاصله پشیمان شد و توبه کرد.خداوند توبه ی او را پذیرفت و به جبران خطا او را به دنیا هبوط داد و به مشکلات افکند تا آدم(ع)و آدمیزاد امتحان شوند یکی از امتحانات برای بشر پوشش و حجاب است و خداوند آسایشی که بی حجابان و حیله گران تجویز می کنند نمی خواهد تا نسل آدمی سختی پوشش جسم خود را بپذیرد و به انجام برساند و از شیطان که دشمن قطعی است پرهیز کند ،توبه کننده باشد و به سمت زناکاری،حرام خوری ،فساد و اینطور موارد نرود.
متاسفانه برخی می گویند هر پرچمی که برای برپایی عدل پیش از ظهور حضرت بقیّة الله(عج)برداشته شود محکوم به سقوط است به اینان باید گفت که هر پرچمی که با تفکر عصیان باشد نه هر پرچمی و باید دانست که لزوم برپایی عدل منوط به انتظار بیهوده نیست و انتظار بیهوده را چیزی نمی دهند و خود این انتظار بیهوده محکوم به سقوط است،.وگرنه با عقل هم جور در نمی آید که انسان بنشیند و منتظر چیزی باشد که در آن هیچ نقشی به جز انتظار بیهوده ندارد و این انتظار بیهوده سبب ظلم و میدان داری ظالم است و میدان داری ظالم مانع حضور عادل است و انتظار بیهوده مانع حضور عادل است به این معنی که انتظار بیهوده دست در دست ظالم دارد و دشمن حضرت بقیّة الله(عج)است.همچنین پرچمی که برای عدل برافراشته شد تا موقع ظهور از گزند این ظلم مصون نیست چون از عللِ افتادن پرچم پس از برافراشته شدن برای عدالت،هجوم و نفوذ ظالم و تلاش برای تغییر ماهیت دادن برای ظلم است یعنی ارکان زیر پرچم را برای تحقق ظلم به ماهیت می کشاند و هرچند این پرچم نماد خون شهیدان برای عدالت است اما زیر پرچم ساختار ظالمانه و عادلانه شده یعنی ظلم به طبع بی ایمان هایی در زیر پرچم نفوذ کرده و برخی طبعشان اندکی به بی ایمانی رفته و برخی طبعشان به بی ایمانی نمی رود و هنگامی که رویت می شود میزان ظلم را برای قضاوت پیش روی اذهان می گذارد چون از طرف ظلم قضاوت معنی ندارد و با حیله قاضی پروری برای ظلم می کند و این امتحان سخت ادامه دارد تا مقاومت به سرانجام برسد و ظهور تحقُّق یابد.
سُخَنِ عشق گویُ باش بهرِ عشق هر دَمی
بی نگاهِ عشق بهرِ غُصّه نیست مرهَمی
نبضِ عاشقان تپید بهرِ نور، محفلی
شعرِ عارفان رساند بهرِ عشق همدمی
سرگذشتِ عشق در گذشت بهرِ عاشقی
بهرِ عشق از قدیم بود خوش و خُرَّمی
هر که آشنا چه خوش به زیر آب در شنا
سرگذشتِ عشق بود خوش به دردِ بی نمی
بمیر زودُ زودتر سرابِ نحسِ حرام
که مرده ای تو صهیونیستی به نفسِ حرام
حرامِ پوچ بخت شد سپر به امریکا
به مرده ای که مرده ای سپر ز درسِ حرام
صهیونیست ها سپر امریکا شدند و می میرند تا مرگ امریکا معلوم نباشه و این درسی است که انگلیس یاد می دهد.