یَسْأَلُونَکَ مَاذَا أُحِلَّ لَهُمْ قُلْ أُحِلَّ لَکُمُ الطَّیِّبَاتُ وَمَا عَلَّمْتُمْ مِنَ الْجَوَارِحِ مُکَلِّبِینَ تُعَلِّمُونَهُنَّ مِمَّا عَلَّمَکُمُ اللَّهُ فَکُلُوا مِمَّا أَمْسَکْنَ عَلَیْکُمْ وَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿۴﴾
از تو مى پرسند چه چیزى براى آنان حلال شده است بگو چیزهاى پاکیزه براى شما حلال گردیده و [نیز صید] حیوانات شکارگر که شما بعنوان مربیان سگهاى شکارى از آنچه خدایتان آموخته به آنها تعلیم داده اید [براى شما حلال شده است] پس از آنچه آنها براى شما گرفته و نگاه داشته اند بخورید و نام خدا را بر آن ببرید و پرواى خدا بدارید که خدا زودشمار است (۴)
همانطور که مشاهده می شود خداوند در آیه ی۴ از سوره ی مائده تفصیل فرموده که فقط برخورد جوارح(یعنی هر عضو) نوعی از سگ که توسط آدم با تقوا برای شکار حیوانات حلال گوشت تعلیم دیده شکار را نجس نمی کند.یعنی رطوبت و جوارح سایر سگ ها نجس است.در قسمتی از آیه هم احکامی از شکار حلال را فرموده و هم به شکل زیبا و رمز آلود احکام نجاست سگ را فرموده ،که تفسیر آیه از منابع معتبر و احادیث اهل بیت علیهم السلام برای فهمیدن این مهم بی نهایت راهگشا می باشد.
