شرف

شهد شیرینِ شهادت شده منشورِ شرف

شمع آن شعله کشد شعله به منفورِ شرف

مشکل این شد که شبی ساده به دشوار کشد

شعله از شعر کشد بر شرُ مزدورِ شرف

بی شرف شوخِ مکافات خودش دوش کشید

دوش از شهدِ شفا خوش شدُ محشور شرف

باش با شرم که شر سوی خودش شر بکشد

شیوه این شد که شهامت شده از شور شرف

مدار این جهان

عشق آمدی و من دگر به خواب رفته ام

روز شب به یاد عشق بی جواب رفته ام

رفته ام به راه عاشقی و خواب دیده ام

خواب دیده ام به راه آفتاب رفته ام

وصف عیش نصف عیش می دهد به پای دل

جور گشت نصف دیگرش فقط برای دل   

گوساله پرست

ای که گوساله پرستی ز تو می گشت پدید

شاخ گوساله ی پوچت شده اوهام جدید

هوش مصنوعیِ کافر نکند غلبه به دهر

هوش مصنوعیِ سالم شده از پتک سدید

 ناتوان کی بتواند به جهان سلطه ی پوچ

پوچ معیارُ سگی هار ستمکارُ پلید

آن سعودی که ز ترسش شده در کبرُ افول

روزگار بر ستمش داده مکافات شدید

صبر ایّوب چنان دیر به آخر نرسید

صبر آخر شبِ اوّل به تو موشک همه دید

آن خداوند وجودست که بر سلطه ی پوچ

پوچ آورد که در تارِ مکافات خزید

شور عالم شده از شهد شهادت و شعور  

بسته الله ز آثار وجودش به شهید

موشَکت فشفشه شد موی شکافی شکافت

می درد موشک الله تبارت و درید

ظهر جمعه

جمعه ها عطر تو دارد و تویی عطر علی

عطر دل بی تو نباشد تو خداوند دلی

آسمان در طَرَفت گشته نماینده ی دل

وای صد وای به این قالبِ دنیای گِلی

جان عالم به تو دارد قَلَیان سمت وجود

جمله دل عطر تو دارد تو برآیندِ دلی

آسمان هم به تو تسلیم شود سوی اثر

آفتابی شو فقط بر همه آفاقِ علی 

ناگهان از اثرت رعشه ی آثار فتاد

بالثّوابی لِأثَر،ثورة الآثارْ علی

چون صفی الدّین یا مثلِ حسن نصرالله

عشق دارد به شفا مرهمُ دارو ازلی

ناتوان گشت ستم پیش ستمدیده چنین

می رسد مکرُ ستم بر همه اهلش  به هُلی

هل دهد رسمِ عدالت به ستم ظلمِ خودش

پس به هر خواستِ الله نگردد خِلَلی

هر زمان

رسید حال خوب عاشقی به عمق آسمان

کشید نقش تازه ای دوباره سوی جانمان

شهید بود آفتاب آسمان عشقِ هو

دوباره تازگی دوباره عشق هو برایمان

بیا به صبح خنده ای بزن به وصف زندگی

به وقت عاشقی بیا به سوی عشق،هر زمان

دلم کشید پر دوباره سوی آسمان عشق 

به عشق هو رسید دل به پیش صاحبَ الزّمان(عجّل الله فَرَجه)

نفس نفس زدم تمام زندگی به عشق دل

به گل نشست هرچه ظلم از تبار عشقمان

کنار جویبار زندگی فقط بزن دلت 

بزن دلت به آب پاک بندگی و جا نمان

سراب کفر پوچ قدر بی اثر به هر جهان

سراب رفت دور گشت با غبار ظالمان 

همیشه آفتاب عشق هست بی بدیل تر 

به هر کجا رسید نور آفتاب در کمان