به مناسبت ولادت با سعادت حضرت ختمی مرتبت(ص)و امام صادق(ع)

صبح صادق(ع) ز محمّد(ص)چه نمایان بشود

اثری بود ز آغاز که پایان بشود

صحبتی در شک تردید نمی گشت نفوذ

حرف نافذ شده درمان و به جریان بشود

حرف جاری شده مأمور شروعی به تمام

از همان جا نگران تر همه عصیان بشود

عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی

عشق پر نور بر این دایره تبیان بشود

صحبتی نیست در کار مجازات ستم

چون مجازات ستم ساده و عریان بشود

حزب الله شروعی شده پیدا ز ازل

حزب دشمن جهتش در پی هزیان بشود

این چنین گشت ظهوری که ز آغاز رسد

عشق آخر که ز آغاز نمایان بشود

کوچک تر از آن

کوچکتر از آنم که دلم سمت تو افتد 

شرمنده ز آنم که گلم سمت تو افتد

بی دل شده ام گل همه در بطن وجودم

دل را چه کنم بلکه قلم سمت تو افتد

باری گنه کارم اثرم رفته ز جانم

عمرم سپری شد عملم سمت تو افتد

آزار چنین گشت ز این بنده ی امیال

آورده ی منفی خجلم سمت تو افتد

بیخود شده ام در ره آشوب شتابان

مأیوس شدم کی غزلم سمت تو افتد

شاید به حقارت ز نداری شده ام این

حاشا که سرابی ز الم سمت تو افتد

غفلت زده در خوابِ شکوفا شدنم من

عمری چه گذر کرد علم سمت تو افتد

آری تو امامی همه آئین به تو افتد

خوشحال شدم چون غزلم سمت تو افتد

راه عشق

رسول می نوشت جوهر از قلم نگاه عشق

چنین شروع گشت وصل کاروان به راه عشق

که عمر هر قلم تمام گشت بهر وصف عشق

تمام گشت جوهر از قلم به وصف جاه عشق

دوباره جور شد قلم و جوهرش به تازگی

قلم نوشت باز هم به وصف بارگاه عشق

رسید سر فراز آسمان هماره پیش عشق

رساند راه خود به راه آسمانِ شاه عشق

شروع می شود هماره تازه نور این طلوع

بتاب آفتاب عشق نور سوی ماه عشق

سلام می دهد نبی(ص) چنین هماره بر علی(ع)

فقط شروع می شود به وصل این پگاه عشق

چه خواهشی کند ستم که بی نصیب بودُ گشت

فقط بخواه عشق را فقط چنین بخواه عشق

به مناسبت شهادت امام حسن عسکری(ع)و امامت امام زمان(ع)

شب دل رسید مستور به آیه ی شهادت

اثر از سمی نهان شد به حماسه ی رشادت

به جهان نماند پنهان خطِ کهنه ی عداوت

و به صبح در نهان شد همه آیه ی ارادت

دل اگر به انتظاری شده خاطر تو هم جمع

به جهان نشاط این غم شده حاصل عبادت

اثر از نماز این گشت ز باور ز ایمان

چه نماز بی نشاطی که نرفته به عیادت

به یتیم کن نوازش نه به تن که به نمازت

که اگر نماز خواندی همه بی ریا ز عادت

برسد به دست الله اثر از تو به فقیران

برسد به وقت فقرت همه یاد تو به یادت 

علی(ع)ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را

که ز شهریار بیتی شده همرهِ جهادت

برسد نماز جاری ز علی(ع)نه اینکه نسیه

همه نسل پاک عترت(ع)شده مایه ی سیادت

رحمِ بسیار

رضایت نامه ای دارد رضا(ع)از نورِ الله 

نمی ماند بشر آخر جدا از نورِ الله

همی در نظمِ هستی یک سخن اندیشه گردید

به یکتایی به یکتایی جهان یک ریشه گردید

سخن از محوِ اسرائیلِ جعلی حرفِ هشیار

حریفی بر ستم الله شد از رحم بسیار

جمعه ها

جمعه ها از صبح تا شب از تو شعر غم سرود

بی تو عالم در مکافاتی رسیده در نبود

بی عدالت بی رفاقت مهدِ فقرِ آفتاب

آفتابی هست امّا زهرُ ظلمِ هر حسود

دور گردون گر دو روزی در رکاب ما نگشت

عاقبت سودی ندارد کفر ظلم در رکود

زهرُ ظلمت می زند سد سوی نور آفتاب

این کژی آخر بریزد از نظام تارُ پود

چونکه از اوّل نهادش در رکود پست گشت

خشت کژ از پایه اش سستی نهاد رفت زود

رفته امّا چون سرابی گشته پیش آفتاب

امتحان شد هر بشر در هر زمان که شد وجود

می رود هر وقت آری ثبت گشته هرچه رفت

ثبت می گردد عمل ها در زمان مثل رود

بس که معنایی ندارد عمر رفته در سراب

دور هستی از سراب ای آفتاب در سجود

به مناسبت شهادت پیامبر(ص)و امام حسن(ع)و امام رضا(ع)

محمّد(ص)با حسن(ع)از رَبّ می پرسند

علیٌ(ع) یا حسینٌ(ع) یا علی(ع) درسند

چه فهمی گشت بالاتر ز این مفهوم؟

بنازم ،بهر این دین شد رضا(ع)خرسند

 

محمّد(ص) شد مزارش هتک از تزویر

حسن(ع) با غربتی از غصّه در تقدیر

غروبی شد پر از این آفتاب ای کفر

نمی ماند بشر دائم به این تقصیر

به تقصیری که ظلمت تار می بارید

نمی ماند بشر در کار بی تدبیر

حجابی بهر تن باید ز آفت ها

حجابی بر خِرَد باید ز این تکفیر

شروعی تازه باید در غروبی سخت

طلوعی باز می گردد به این تفسیر

 

امامت با رضا(ع)از زهر نامردان چرا نوشید؟

که او با آن شهادت در مسیری سخت می کوشید

دگر ماندن در این دنیا به هر ظلمت نمی ارزید

شهادت مرگ با عزّت که از آن چشمه ای جوشید

حرف های در سکوت

صدای حرف های در سکوت رفته

و قصه ای که غصه ها و غم نگفته

 هنوز از مسیر حق نگفتنی ها

به راه های کج هجوم عقل خفته

گمست عقل آدمی به راه کج

سواد حمله بر حضور فهم تفته

ز اربعین حسین(ع)نگاه حق رساند

به راه عاشقان نگاه حق شکفته

مسیر از زمین به آسمان رسید

ظهور عدل پیش درب حق نهفته

 

دلیل

یا علی(ع) همواره دل با تو صمیمی می شود

با حسین(ع)این خون دل از تو قدیمی می شود

در نهان ماندن اگر راهی ندارد بی دلیل

با دلیلی از تو پنهان دل شمیمی می شود

نیمه ای از دل نهان شد در سلامت با رسول(ص)

نیمه ای شد خونِ دل عالم به نیمی می شود

نیمه از عالم به خون شد نیمه ای شد در نهان

نیمه ای شعبان دلی خون در حریمی می شود.

اربعین امام حسین(ع)

کنار راه مانده ام هنوز ،انتظار سخت است

نگاه عاشقان به عشق بیش از هزار بخت است

حسین(ع)تویی امام عشق هر کار بی تو هرز رفت

نگاه می کند علی(ع)تو را و راه او چه تخت است

چه تخت است راه از علی(ع)به سوی راه از حسین(ع)

یکی به کهنه پیرهن و آن یکی به او چو رخت است

که خارجی خطاب شد حسین(ع)و پاره جسمُ رخت گشت

علی(ع)ز خون او نشان به بیش از هزار بخت است

هنوز می زند عدو به پیکرش ز هر غبارِ کفر

نهاد کفر ظلم گرچه بی نهاد پوچ لخت است

به مادرم بگو که می رسد صدا بقیَّةَ الله(عج)

فقط همین صدا هماره آفتاب روی جخت است

به لختُ جخت ها چه شد ظهور دهر ظالمان؟

هماره آن زمانه از برای عدل اُخت است