بی عشق حسین(ع) کار به جایی نرود
چون پیشه ی احسان به گدایی نرود
آن را که نگاهش شده با ظلم تهی
در گوشِ کَرَش حق چو صدایی نرود
بر گشته ز امدادِ ستم نیز دگر
با عشق حسین(ع)شد به جفایی نرود
امدادِ حسین(ع)بهره ی فردای تو شد
بی لطف حسین(ع)هُرمِ بلایی نرود
به این معنی که هر کاری که بی عشق امام حسین(ع)باشد بی فایده است.چون کار با عشق امام حسین(ع)به گدایی از دیگران نمی انجامد و آنان که با نگاه به ظلم در پی منفعت رفته اند از شنیدن صدای حقتعالی کر می شوند و اگر برگردند و آن منفعت حرام را رها کنند و یا از قید آن به سمت امام حسین(ع) بیرون بیایند دوباره حقتعالی به آنان رحم می کند و با کمک کردن امام حسین(ع)فردای قیامت دست خالی نمی مانیم و بی لطف امام حسین(ع)حتی ذره ای ناچیز از حرارت آتش عذاب کم نمی شود امّا با لطف امام حسین(ع)عذاب آتش رفع شدنی است.
