به باطل لج مکن این بهترین اخلاق می شود
ادب با خود نگهدار این بهترین میراث کی رود؟
بیا با من به این عشق تا بهترین فردا ببار من
اگر همراه من نیست بر هر ستم من زودتر دَوَد
منم وقتی که می میرم جهان را زاده ام چنان
چنان روحی عجیبم من ستم من را نمی جود
منم وقتی که باشم تازه تر از تازه شد جهان
چنین روحی عجیبم هر زمان تازه از من می شود
