شهریار

شهریار، شعرِ روزگاری ادب به تو دارد

روز شعر هم شبی به یادت طَرَب به تو دارد

گرچه هر چه شعر پیش استادِ شعر فتاد

رمزُ رازِ شعر روزگاران و شب به تو دارد